Πλήρης ημερών στα 104 της χρόνια έσβησε ήσυχα στο Παρίσι η τελευταία μεγάλη σταρ της χρυσής εποχής του Χόλυγουντ, η Ολίβια Ντε Χάβιλαντ

Για το ρόλο της Μέλανι στο θρυλικό & πολυβραβευμένο «Όσα παίρνει ο άνεμος» το 1939 έλαβε την 1^η υποψηφιότητα για Όσκαρ της καριέρας της – Προτάθηκε συνολικά 5 φορές & κέρδισε 2 Όσκαρ α’ γυναικείου

Έφυγε η λαμπερή και δυναμική Κυρία του Χόλυγουντ, η Ολίβια Ντε Χάβιλαντ - Olivia de Havilland. Αυτός ήταν ο τίτλος στο ολοσέλιδο άρθρο – αφιέρωμα της «Εφημερίδας των Συντακτών» στην αλλοτινή κινηματογραφική σταρ που πέθανε ήσυχα από φυσικά αίτια την περασμένη Κυριακή 26 Ιουλίου 2020 στο σπίτι της στο Παρίσι. 

Η Ντε Χάβιλαντ ενσάρκωσε την ιστορία του κινηματογράφου των τελευταίων 9 δεκαετιών. Κομψή και γοητευτική, η γεννημένη την 1^η Ιουλίου του μακρινού 1916, ηθοποιός συνδέθηκε με το ρόλο της Μέλανι στο θρυλικό και βραβευμένο με πολλά Όσκαρ «Gone with the wind – Όσα παίρνει ο άνεμος» το 1939 πλάι στους Κλαρκ Γκέιμπλ και Βίβιαν Λι. Η Ντε Χάβιλαντ, όπως έγραψε η Εφημερίδα των Συντακτών έζησε έρωτες και σκάνδαλα & τα έβαλε με το στούντιο της Warner κερδίζοντας το δικό της «Νόμο Ντε Χάβιλαντ». Πιο συγκεκριμένα όπως έγραψε η Λήδα Γαλανού στην «Εφημερίδα των Συντακτών», η ηθοποιός κινήθηκε νομικά το 1943 εναντίον της Warner και κέρδισε τη δικαστική μάχη ενάντια στη δέσμευση που υπήρχε (ο νόμος προέβλεπε ότι ένα κινηματογραφικό στούντιο μπορούσε να θέσει σε διαθεσιμότητα έναν ηθοποιό αν αρνούνταν κάποιο προτεινόμενο ρόλο και ουσιαστικά τον κρατούσε δέσμιο).

Από την ανάρτηση της New York Post (ακόμα και σε μεγάλη ηλικία ήταν πάντα άψογη, καλοντυμένη, περιποιημένη, χαμογελαστή και φορώντας τα κοσμήματα της)

Το αποτέλεσμα της δίκης λοιπόν ήταν η αλλαγή στη νομοθεσία στην πολιτεία της Καλιφόρνια που προέβλεπε ότι ένα αποκλειστικό συμβόλαιο δεν μπορεί να υπερβαίνει σε διάρκεια τα 7 χρόνια. Έμεινε δε στην ιστορία ως ο «Νόμος Ντε Χάβιλαντ» κι έκτοτε οι ηθοποιοί μπορούσε να ξεφεύγουν κάποια στιγμή από τους περιορισμούς του στούντιο και να πειραματίζονται σε διαφορετικούς κινηματογραφικούς ρόλους και συνεργασίες.

Η Ολίβια ντε Χάβιλαντ, στη διάρκεια της καριέρας της τιμήθηκε με δύο βραβεία Όσκαρ α΄γυναικείου ρόλου, τη δεκαετία του ’40 και πιο συγκεκριμένα για τους ρόλους της στα φιλμ «To Each His Own - Δωσ' μου πίσω το παιδί μου» και «The Heiress - Η κληρονόμος».

Εκτός από τα δύο βραβεία της Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογραφικών Επιστημών και την αξιοσημείωτη νίκη της επί του συστήματος των κινηματογραφικών στούντιο του Χόλιγουντ, στην ιστορία έχει μείνει και η μακροχρόνια αντιπαλότητα με την αδελφή της, διάσημη ηθοποιό Τζόαν Φοντέιν. Μάλιστα έως και σήμερα είναι οι μόνες αδελφές που έχουν βραβευτεί με Όσκαρ και δη α’ γυναικείου. 

Με την Τζόαν Φοντέιν που κέρδισε Όσκαρ α’ γυναικείου ρόλου το 1941 για το φιλμ «Suspicion – Υποψίες» του Άλφρεντ Χίτσκοκ, η Ντε Χάβιλαντ που ήταν 1 χρόνο μεγαλύτερη από την Φοντέιν, συνδεόταν με μία σχέση αγάπης, μίσους, ανταγωνιστικότητας αλλά και πεισματικής προστατευτικότητας, μία σχέση μπερδεμένη και ίσως παρεξηγημένη που έδωσε τροφή για πολύ κουτσομπολιό στα μίντια, όπως έγραψε η Εφημερίδα των Συντακτών (η Φοντέιν πέθανε τον Δεκέμβριο του 2013).

«Λοιπόν πως νιώθω που είμαι μεγαλύτερη; Μου αρέσει πολύ! Δεν θα το άλλαζα με τίποτα!», είχε δηλώσει στο περιοδικό Entertainment Weekly η Ντε Χάβιλαντ για την ηλικία της και παρέμενε η μοναδική εν ζωή πρωταγωνίστρια της χολιγουντιανής επικής ταινίας «Όσα Παίρνει ο Άνεμος – Gone with the wind» αλλά και γενικά του παλιού ακμαίου Χόλιγουντ.

Η Ντε Χάβιλαντ είχε ανακηρυχθεί και Dame στη Μ. Βρετανία.

Στο πολυσυζητημένο τελευταία «Όσα παίρνει ο άνεμος», η Ντε Χάβιλαντ υποδύθηκε τη γλυκιά, βασανισμένη Μέλανι Χάμιλτον και κατόπιν η φήμη της εκτοξεύτηκε. Για το συγκεκριμένο φιλμ κέρδισε την 1^η της υποψηφιότητα για Όσκαρ, καλύτερου β’ γυναικείου ρόλου.

Είχε ακόμα παίξει σε πολλά φιλμ με τον σταρ Έρολ Φλιν και ήταν ξεχωριστή η «χημεία» μεταξύ τους ενώ παρέμειναν καλοί φίλοι έως και τον θάνατο του Φλιν το 1959. 

Επιμέλεια: ΤΑΚΗΣ Γ. ΜΑΡΤΑΤΟΣ

Θλίψη για τον Αμερικανό ηθοποιό Τζον Σάξον που πέθανε στα 83 του χρόνια από πνευμονία – Είχε συνεργαστεί με Μπράντο, Ίστγουντ, Ρέντφορντ, Ντέμπι Ρέινολντς

Υπήρξε είδωλο των τινέιτζερ στη δεκαετία του ’50 -Χαρακτηριστικές έχουν μείνει οι εμφανίσεις του στο «Enter the dragon» με τον Μπρους Λι και στο «Εφιάλτης στο δρόμο με τις λεύκες»

Θλίψη και συγκίνηση προξένησε στους σινεφίλ η δυσάρεστη είδηση ότι έφυγε από τη ζωή στα 83 του χρόνια ο παλιός ηθοποιός Τζον Σάξον. Ο γοητευτικός ηθοποιός πέθανε όπως έγινε γνωστό, από πνευμονία το περασμένο Σάββατο 25 Ιουλίου του 2020 στο Murfreesboro στην πολιτεία τουΤενεσί, έντεκα ημέρες πριν τα 84 του γενέθλια (είχε γεννηθεί στις 5 Αυγούστου του 1936, στο Brooklyn της Νέας Υόρκης).

Όπως έγραψε το flix.gr, μετά από 60 χρόνια καριέρας που ξεκίνησε με ρόλους εφήβων ενώ μία σημαντική εμφάνιση του ήταν απέναντι στον Μπρους Λι στο «Enter the Dragon» το 1973, ο Τζον Σάξον έφυγε από τη ζωή αφήνοντας πίσω του αξιοσημείωτους ρόλους και εμφανίσεις όπως το 1979 στον «Ηλεκτρικό Καβαλάρη» του Σίντνει Πόλακ πλάι στο πρωταγωνιστικό δίδυμο των Ρόμπερτ Ρέντφορντ και Τζέιν Φόντα.

Η είδηση του θανάτου του ήταν πρώτη σε σημαντικά Αμερικανικά Μέσα ενημέρωσης όπως οι New York Times & η Washington Post. Οι περισσότεροι είναι αλήθεια πως θυμούνται τον Τζον Σάξον επειδή σε ένα γύρισμα της τύχης κατάφερε να γίνει cult ερήμην της αφετηρίας του, χτίζοντας το μύθο του αρχικά με το «Enter the Dragon» στο ρόλο του αντίπαλου του Μπρους Λι το 1973 ενώ ακολούθησε το επιτυχημένο φιλμ τρόμου «Black Christmas» το 1974, η συνεργασία του με τον Ντάριο Αρτζέντο στο «Tenebrae» το 1982, με τον Γουές Κρέιβεν στο πρώτο «Εφιάλτης στο Δρόμο με τις Λεύκες - A Nightmare on Elm Street» το 1984 όπου ένα ρόλο είχε και ο Τζόνι Ντεπ και μια δεκαετία μετά το «From Dusk Till Dawn» του Ρόμπερτ Ροντρίγκεζ το 1996.

Ο John Saxon - Τζον Σάξον όπως έγραψε το flix.gr, ξεκίνησε ως ένας νεαρός καρδιοκατακτητής, ένα αυθεντικό είδωλο των τινέιτζερ που θα μπορούσε να έχει τη φήμη ενός Ροκ Χάντσον ή ενός Ταμπ Χάντερ, αφού έκανε τις εφηβικές κοριτσίστικες καρδιές της Αμερικής να ραγίσουν περισσότερες από μια φορές στο «Rock, Pretty Baby» του 1956, στο «Summer Love» του 1958 και στο «The Restless Years» το 1958 που όρισε και την απαρχή των συνεργασιών του με την «αγαπημένη της Αμερικής» Σάντρα Ντι, θα ακολουθούσε και το «The Reluctant Debutante» του Βινσέντε Μινέλι την ίδια χρονιά ενώ το 1961 έπαιξε πλάι στους Λάνα Τέρνερ και Άντονι Κουίν στο «Portrait in Black». 

Το στούντιο της Universal του έδωσε την ευκαιρία να παίξει στο «This Happy Feeling» το 1958 σε σκηνοθεσία του Blake Edwards, όπου ο Saxon συμπρωταγωνίστησε  με την Debbie Reynolds ως ρομαντικό, ερωτευμένο ζευγάρι κερδίζοντας μάλιστα τη Χρυσή Σφαίρα Πρωτοεμφανιζόμενου Ηθοποιού, λίγο πριν η δεκαετία αλλάξει και ο νεαρός ηθοποιός αποφασίσει να δείξει ένα άλλο και ουσιαστικά το πραγματικό του πρόσωπο.

Επίσης το 1960 συνεργάστηκε και με τον σπουδαίο σκηνοθέτη John Huston, στο γουέστερν φιλμ «The Unforgiven» όπου υποδύθηκε έναν ινδιάνο (πρωταγωνιστές ήσαν οι Burt Lancaster και Audrey Hepburn) ενώ έκανε και ένα δεύτερο ρόλο σ’ ένα μεγάλο φιλμ, το Βιβλικό δράμα «Big Fisherman» το 1959 σε σκηνοθεσία Frank Borzage που ωστόσο απέτυχε εισπρακτικά.

Εμφανίστηκε και στο «Cry Tough» του Πολ Στάνλεϊ με την Λίντα Κρίσταλ, με θέμα την εφηβική εγκληματικότητα καθώς και στο γουέστερν «The Plunderers» το 1960.

Το 1962 είχε έναν κεντρικό ρόλο στην πολεμική ταινία «War Hunt» του Ντένις Σάντερς με θέμα τον πόλεμο της Κορέας όπου μάλιστα ενσάρκωσε έναν στρατιώτη serial killer, τον Ρέιμοντ Εντόρ. Το «War Hunt» το θυμούνται πολλοί μιας και αποτέλεσε το φιλμ όπου ο μετέπειτα μεγάλος κινηματογραφικός σταρ Ρόμπερτ Ρέντφορντ έπαιξε τον πρώτο του ρόλο στο σινεμά (είχε προηγηθεί μία πολύ σύντομη εμφάνιση ως παίκτης του μπάσκετ στο «Tall Story» το 1960) ενώ στην ίδια ταινία πραγματοποίησαν το ντεμπούτο τους και οι Σίντνει Πόλακ και Τομ Σκέριτ. 

 

Ο Τζον Σάξον έπαιξε και στην κωμωδία «Mr. Hobbs Takes a Vacation» το 1962, στο ιταλικό «The Girl Who Knew Too Much» του Μάριο Μπάβα το 1963, στο φιλμ επιστημονικής φαντασίας «Night Caller from Outer Space» το 1965 που γυρίστηκε στη Βρετανία, στο φιλμ του Otto Preminger «The Cardinal» το 1963 με πρωταγωνίστρια την Ρόμι Σνάιντερ ενώ ακολούθησε το γνωστό γουέστερν «The Appaloosa» σε σκηνοθεσία Σίντνει Φιούρι το 1966 όπου έκανε έναν Μεξικάνο ληστή, δίπλα στον πρωταγωνιστή Μάρλον Μπράντο. 

Η φωτ. του Τζον Σάξον με τον Μάρλον Μπράντο είναι από την ανάρτηση των The New York Times.

Ο Σάξον για το ρόλο αυτό κέρδισε υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα καλύτερου β’ ανδρικού ρόλου ενώ ακόμα έπαιξε και στα «One Dollar too Many», «Death of a Gunfighter» με τον Ρίτσαρντ Γουίντμαρκ, «Joe Kidd» του Τζον Στέρτζες το 1972 πλάι στους Κλιντ Ίστγουντ και Ρόμπερτ Ντιβάλ, στη σεξοκωμωδία «For Singles Only» το 1968, ενώ έκανε & γκεστ ρόλο στη θρυλική τηλεοπτική σειρά «Bonanza» το 1967.

Στον «Ηλεκτρικό Καβαλάρη» το 1979 που έκανε μεγάλη εμπορική επιτυχία, ο Saxon ενσάρκωσε τον Hunt Sears, επικεφαλής μίας μεγάλης πολυεθνικής εταιρείας δημητριακών, την οποία διαφημίζει στο φιλμ ο αλκοολικός πρώην πρωταθλητής του ροντέο Σόνι Στιλ με το άλογο του (Ρόμπερτ Ρέντφορντ).

Εντυπωσίασε ως ειδήμων των πολεμικών τεχνών ονόματι Roper στην ταινία του 1973 «Enter the Dragon» που ήταν και ο πρώτος πρωταγωνιστικός ρόλος του Bruce Lee σε Χολυγουντιανή παραγωγή σύμφωνα με την Wikipedia. 

Τέλος ο Σάξον έπαιξε και σε action movies όπως τα φιλμ: Mitchell (1974), The Swiss Conspiracy (1975), Strange Shadows in an Empty Room (1976), Napoli violenta (1976), Mark Strikes Again (1976), A Special Cop in Action (1976), Cross Shot (1976), The Cynic, the Rat and the Fist (1977), κ.α. ενώ είχε εμφανιστεί και σ’ ένα επεισόδιο της  δημοφιλούς τηλεοπτικής σειράς «Starsky & Hutch».

Ο Τζον Σάξον όπως σημειώνει το flix.gr, πέτυχε αυτό που ήθελε, να παίξει, δηλαδή σε όλα τα πιθανά κινηματογραφικά είδη και μάλιστα με άξιες συνεργασίες και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού. Δυστυχώς ή ευτυχώς, όλοι θα τον θυμούνται ως πατέρα της Νάνσι στο «Εφιάλτης στο Δρόμο με τις Λεύκες», ρόλο που έπαιξε ξανά στο νούμερο 3 του franchise, το 1987 και στο «Wes Craven's A New Nightmare» του 1994.

Στην τηλεόραση έπαιξε και τον Tony Cumson στη σειρά Falcon Crest (1982, 1986–1988), τον Rashid Ahmed στην περίφημη «Dynasty – Δυναστεία» (την περίοδο 1982–84) ενώ είχε εμφανιστεί και σε διαφορετικούς ρόλους στο «The A-Team» το 1983 και το 1985.

Ο Τζον Σάξον άνηκε πολιτικά στην παράταξη των Δημοκρατικών ενώ στην προσωπική του ζωή είχε αποκτήσει κι ένα γιο, τον Αντόνιο.

Επιμέλεια: Τ. ΜΑΡΤΑΤΟΣ – To άρθρο πρωτογράφτηκε για το ενημερωτικό portal thebest.gr

Δείτε σε ποια διάσημη ροκ ταινία που φέτος κλείνει 20 χρόνια από την πρεμιέρα της θα πρωταγωνιστούσε ο σούπερ σταρ Μπραντ Πιτ;

Ο λόγος για το τιμημένο με Όσκαρ καλύτερου πρωτότυπου σεναρίου, φιλμ «Σχεδόν Διάσημοι» του Κάμερον Κρόου – Τον ρόλο υποδύθηκε τελικά ο Μπίλ Κράνταπ

Σε πρόσφατη συνέντευξή του, ο σκηνοθέτης Κάμερον Κρόου μίλησε για το κλασικό πλέον φιλμ που γύρισε προς 20 ετών, το «Almost Famous- Σχεδόν Διάσημοι» που είχε παιχθεί με επιτυχία το 2000 και στη χώρα μας και στην Πάτρα. Όπως διαβάσαμε στο σάιτ flix.gr, με αφορμή την επέτειο των 20 χρόνων από την πρεμιέρα του φιλμ ο Κάμερον Κρόου αποκάλυψε ποιοι ήταν στο πρώτο καστ που είχε σκεφτεί. 

Ο Κρόου από το Παλμ Σπρινγκς της Καλιφόρνια στα 63 του χρόνια σήμερα, ήθελε, για παράδειγμα, την Μέριλ Στριπ στο ρόλο της «Ελέιν Μίλερ» (που τελικά πήγε στην Φράνσις ΜακΝτόρμαντ) και την Νάταλι Πόρτμαν να παίξει την «Πένι Λέιν» (ρόλο που μάς σύστησε κι έκανε αυτομάτως διάσημη την 41χρονη σήμερα Κέιτ Χάντσον). Η Χάντσον που είναι κόρη της ηθοποιού Γκόλντι Χον, προτάθηκε τότε για το Όσκαρ καλύτρου β’ γυναικείου ρόλου ενώ κέρδισε την αντίστοιχη Χρυσή Σφαίρα. 

Η μεγαλύτερη αποκάλυψη όμως ήταν ότι ο Κρόου είχε πλησιάσει και τον σούπερ σταρ  Μπραντ Πιτ για τον πρωταγωνιστικό ρόλο του «Ράσελ Χάμοντ» που τελικά πήγε στον Μπίλι Κράνταπ.

«Ο Μπραντ Πιτ ήταν στο μυαλό μου όταν έγραφα το ρόλο. Συναντηθήκαμε και κάναμε ένα πολύ καλό μίτινγκ την εποχή που γύριζα το "Say Anything". Είχε μόλις ξεκινήσει την καριέρα του, ήταν πολύ καλός, είχε κάτι. Oπότε τον πήρα τηλέφωνο και του πρότεινα το ρόλο του Ράσελ Χάμοντ. Δουλέψαμε με πρόβες για 4 μήνες. Διάβασα και πρόβαρε μάλιστα το ρόλο μαζί με την Νάταλι Πόρτμαν...».

Όταν τελικά ο Μπραντ Πιτ αρνήθηκε να παίξει στην ταινία, ο Κάμερον Κρόου ομολογεί ότι γκρεμίστηκε το όραμα του για την ταινία:

«Έκλαψα. Νομίζω ότι ο Μπραντ δεν αγάπησε ποτέ τον ήρωα. Αγάπησε την ιδέα του ήρωα. Αλλά ίσως αυτό δεν είναι αρκετό...».

Ο 56χρονος Μπραντ Πιτ φέτος κέρδισε Όσκαρ β’ ανδρικού ρόλου για το «Κάποτε… στο Χόλυγουντ» του Κουέντιν Ταραντίνο.

Το «Σχεδόν Διάσημοι» πλησίασε τότε σε εισπράξεις τα 50 εκατ. δολάρια και προτάθηκε για 4 Όσκαρ κερδίζοντας τελικά αυτό του καλύτερου πρωτότυπου σεναρίου.

Στο φιλμ είχαν ακόμα παίξει οι Patrick Fugit, Jason Lee, Ζόε Ντεσανέλ, Φίλιπ Σέιμορ Χόφμαν, η Άννα Πάκουιν και ο Τζίμι Φάλον, κ.α. 

Επιμέλεια: Τ. ΜΑΡΤΑΤΟΣ

Ο γόης Ρόμπερτ Ρέντφορντ έχασε το ρόλο του Τόνι στο θρυλικό "West Side Story" το 1961 εξαιτίας των φακίδων του, όπως είχε γράψει στις σημειώσεις του ο σκηνοθέτης Robert Wise

Αυτό αποκαλύφθηκε, τόσα χρόνια μετά σύμφωνα με την Sunday Telegraph - Ο συγγραφέας Richard Barrios μελέτησε το υλικό του Robert Wise στο πλαίσιο ενός βιβλίου για την ταινία «West Side Story»

Aναμένοντας το ριμέικ ενός εμβληματικού Χολυγουντιανού μιούζικαλ, του «West Side Story» που είχαν σκηνοθετήσει το 1961 οι Robert Wise και Jerome Robbins με την αξέχαστη Νάταλι Γουντ, τον Richard Beymer, την Rita Moreno και τον Ελληνικής καταγωγής George Chakiris, έχει ενδιαφέρον το άρθρο που είδαμε στο σάιτ της εφημερίδας Telegraph, ότι ο αγαπητός Αμερικανός σταρ Ρόμπερτ Ρέντφορντ, άσημος ακόμα το ’61 και χωρίς να έχει ακόμα ουσιαστικά παίξει στο σινεμά, είχε απορριφθεί στο κάστινγκ της θρυλικής ταινίας για τον κεντρικό ρόλο του Τόνι και ξέρετε ποια ήταν η αιτία, ότι είχε πολλές φακίδες στο πρόσωπο και στο σώμα!  

Η φωτ. είναι από την ανάρτηση της Telegraph & έχει credit: Moviepix/Silver Screen

Το ριμέικ της ταινίας που άφησε εποχή, υπογράφει τώρα ο κάτοχος 2 Όσκαρ σκηνοθεσίας, ο «παραμυθάς» του Χόλυγουντ Στίβεν Σπίλμπεργκ σε σενάριο του Tony Kushner και πρωταγωνιστούν ο Ansel Elgort και η Rachel Zegler στους κεντρικούς ρόλους, τους οποίους πλαισιώνουν οι Ariana DeBose, David Alvarez, Mike Faist, Corey Stoll και ο Brian d’Arcy James, ενώ η Rita Moreno που είχε παίξει στο original φιλμ του 1961, προ 59 ετών δηλαδή κερδίζοντας μάλιστα το Όσκαρ καλύτερου β’ γυναικείου ρόλου (ο Τζορτζ Τσακίρης κέρδισε το Όσκαρ καλύτερου β’ ανδρικού) εμφανίζεται και στο νέο φιλμ σ’ ένα δεύτερο, «τιμητικό» ρόλο. 

Άραγε το ριμέικ δια χειρός Speilberg που θα βγει 18 Δεκεμβρίου 2020 στις αίθουσες των ΗΠΑ, δεν θα έχει επίσης κάποιον ηθοποιό με φακίδες, αναρωτιέται με νόημα η ανάρτηση της Bρετανικής εφημερίδας The Telegraph.

Ο Robert Redford λοιπόν λίγα χρόνια πριν γίνει ο σούπερ σταρ του Χόλυγουντ, είχε προσπαθήσει νεότατος τότε, μόλις στα 24 του χρόνια να πάρει το ρόλο του Τόνι αλλά μάταια καθώς όπως αποκαλύφθηκε στις σημειώσεις του σκηνοθέτη, υπήρξε η ένδειξη πως εμπόδιο αποτέλεσαν οι πολλές φακίδες του.

Ο Ρέντφορντ που εκείνη την περίοδο έπαιζε στο θέατρο στη Νέα Υόρκη ενώ είχε αρχίσει από το 1960 να εμφανίζεται και στην τηλεόραση σε αξιόλογες σειρές όπως το «The Twilight Zone», "Perry Mason", "Alfred Hitchcock Presents", κ.α., εθεωρείτο ένας νέος και φέρελπις ηθοποιός και πολύ γοητευτικός αλλά δεν είχε καμία κινηματογραφική εμπειρία (πρωτοεμφανίστηκε στο σινεμά σ’ ένα σύντομο ρόλο στο «Tall Story» το 1960 όπου πρωταγωνιστούσαν οι Anthony Perkins, Jane Fonda και Ray Walston ενώ έκανε το ντεμπούτο του σε κεντρικό ρόλο, το 1962 με μία πολεμική ταινία για την Κορέα, το «War Hunt»). 

Ο Ρέντφορντ πέρασε από ακρόαση και συνέντευξη στις 25 Μαρτίου 1960 για το ρόλο του Tony, του ήρωα που ερωτεύεται την Maria στην μοντέρνα αυτή παραλλαγή του «Romeo and Juliet – Ρωμαίος και Ιουλιέτα», με φόντο τις αντίπαλες, νεανικές συμμορίες των Jets και των Sharks στη Ν. Υόρκη. Η ταινία «West Side Story» κέρδισε 10 βραβεία Όσκαρ και έγραψε ιστορία.

Παρόλ’ αυτά ο Ρέντφορντ που δεν κατάφερε να εντυπωσιάσει τον δύσκολο Robert Wise, ο οποίος έγραψε απλώς στο notebook του: “μπλε μάτια, ύψος 1.78, φακίδες και ανοιχτόχρωμα μαλλιά”, στη συνέχεια έγινε φίλος με τη Νάταλι Γουντ, η οποία τον πήρε και έπαιξαν μαζί σε 2 ταινίες, το «Inside Daisy Clover» το 1965 και το «Αγάπη για τον έρωτα - This Property is Condemned» του Σίντνει Πόλακ το 1966.

Ο Αμερικανός συγγραφέας και γνώστης των μιούζικαλ, Richard Barrios μελέτησε τις σημειώσεις και το υλικό του σκηνοθέτη Robert Wise στο πλαίσιο ενός βιβλίου για το πώς έγινε η ταινία West Side Story. Ο 66χρονος Barrios είπε στην Sunday Telegraph πως παρότι έγινε γνωστό πως ο Redford απερρίφθη για το ρόλο, ο ηθοποιός έλαβε μεγαλύτερη απογοήτευση μαθαίνοντας πως ο λόγος δεν ήταν η έλλειψη ταλέντου αλλά οι φακίδες που λειτούργησαν αρνητικά και εις βάρος του.

Ο Robert Redford πάντως έχει κατά καιρούς πει πως «δεν έβλεπα τον εαυτό μου ως ωραίο, ως παιδί και νέος ήμουν με πολλές φακίδες στο πρόσωπο και συνήθως με φώναζαν ‘hay head'». 

Επιμέλεια: Τ. ΜΑΡΤΑΤΟΣ -Το άρθρο πρωτογράφτηκε για το σάιτ thebest.gr