Ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ μπορεί να δήλωσε ότι μετά τον «Κύριο & το Όπλο» του 2018 θα αποσυρθεί, ωστόσο είχε μία πολύ δημιουργική δεκαετία με περισσότερες από 10 ταινίες

Σκηνοθέτησε, ξαναέσμιξε στη μεγάλη οθόνη με την Τζέιν Φόντα, έπαιξε έναν ναυαγό ιστιοπλόο αλλά και σε κόμικ ταινία της Μάρβελ κ σε live action ριμέικ της Ντίσνει, εκπλήσσοντας τους πάντες

Ιδιαίτερα παραγωγική ήταν η δεκαετία 2010-2019 για τον Χολυγουντιανό θρύλο Ρόμπερτ Ρέντφορντ. Παρότι όταν άρχιζε η δεκαετία αυτή, ο Ρέντφορντ ήταν πια στα 74 του χρόνια και θα μπορούσε σιγά σιγά να αποσυρθεί, αντίθετα μοιάζει σαν να έκανε μία επανεκκίνηση στην έτσι κι αλλιώς πλούσια καριέρα του και μέσα στα δέκα αυτά χρόνια έκανε πάνω από 10 ταινίες συλλέγοντας νέες διακρίσεις, κολακευτικά σχόλια από τους κριτικούς και το κοινό αλλά και μία μικρή πίκρα, την παρ’ ολίγο 2^η υποψηφιότητα για Όσκαρ α’ ανδρικού ρόλου που τελικά δεν ήρθε τον Ιανουάριο του 2014.

Ας πάρουμε τα πράγματα απ’ την αρχή. Η δεκαετία του 2010 που μας αποχαιρέτισε, ξεκίνησε για τον Ρέντφορντ, τον αιώνια «γοητευτικό ερημίτη» της Γιούτα, με το all American χαμόγελο, με μία ακόμη σκηνοθετική του προσπάθεια, το “The Conspirator – Ύποπτη Συνωμοσίας” που συζητήθηκε, είχε Φεστιβαλική πορεία (στην Ελλάδα προβλήθηκε τον Σεπτέμβριο του 2011 στις Νύχτες Πρεμιέρας), παίχθηκε και στις αίθουσες κι όπως πάντα είχε ένα εκλεκτό καστ (Ρόμπιν Ράιτ, Τομ Γουίλκινσον, Τζέιμς Μακαβόι, Κέβιν Κλάιν) καθώς και ιστορικό υπόβαθρο στο σενάριο (αναφερόταν στη δολοφονία του Προέδρου Αβραάμ Λίνκολν).

Το 2012 τον Σεπτέμβριο ο Ρέντφορντ πήγε στο Φεστιβάλ της Βενετίας με το «The Company you Keep – Ο Κανόνας της σιωπής» όπου υπέγραψε τη σκηνοθεσία και κράτησε τον βασικό ρόλο. Όλοι είπαν πως είχε ξαναβρεί την φόρμα του ενώ το στόρι αφορούσε μία ριζοσπαστική, αντιδραστική ομάδα, τους Weather Underground που είχαν εναντιωθεί στον πόλεμο του Βιετνάμ και σε άλλες πολιτικές των ΗΠΑ έως ότου κατηγορήθηκαν για τρομοκράτες χάνοντας το δίκιο τους. Αν και εμπορικά είχε μικρή επιτυχία, το φιλμ με τον Σάγια ΛαΜπεφ στον ρόλο ενός ρεπόρτερ και πολλούς ακόμη ηθοποιούς όπως τις Σούζαν Σάραντον και Τζούλι Κρίστι, γενικά άρεσε.

Μέσα στο 2013 και δη στο Φεστιβάλ των Καννών τον Μάιο «έσκασε μύτη» το “All is Lost – Όλα Χάθηκαν” του Τζέι Σι Τσάντορ, μία ταινία που είχε γυριστεί με σχετική μυστικότητα, με τον Ρέντφορντ μοναδικό πρωταγωνιστή ως ναυαγό ιστιοπλόο κάπου στον Ινδικό ωκεανό και με ελάχιστο διάλογο. Στις Κάννες η υποδοχή στην ταινία και στον Ρέντφορντ ήταν αποθεωτική. Ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ στα 76 του χρόνια τότε έλαβε τις θερμότερες ίσως κριτικές της καριέρας του, οι κριτικοί της Νέας Υόρκης τον βράβευσαν, προτάθηκε για Χρυσή Σφαίρα αλλά τελικά δεν προτάθηκε για Όσκαρ όπως όλοι ανέμεναν, γεγονός που σχολιάστηκε ευρέως και θεωρήθηκε αδικία. Μέχρι και ο ίδιος στην έναρξη του Φεστιβάλ του Σάντανς είπε με ένα μικρό παράπονο, «θα ήταν ωραίο αν συνέβαινε».

Το μοναχικό «All is Lost» ακολούθησε ο 1^ος του ρόλος σε blockbuster κόμικ ταινία και δη της Μάρβελ που ήταν ο διφορούμενος έως κακός χαρακτήρας του Αλεξάντερ Πιρς στο «Captain America, Ο Στρατιώτης του Χειμώνα» σε σκηνοθεσία των αδελφών Ρούσσο.

Στη φωτ. με τον Κρις Έβανς.

Όπως είπε ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ, έπαιξε στο «Captain America» για να χαρούν τα εγγόνια του ενώ προς έκπληξη και τέρψη των θαυμαστών του, εμφανίστηκε και σε μία σύντομη σκηνή φέτος, στο υπερεπιτυχημένο «Εκδικητές: Η Τελευταία Πράξη» των αδελφών Ρούσσο (το εμπορικότερο φιλμ όλων των εποχών). Μετά ακολούθησε το φυσιολατρικό και με στοιχεία κωμωδίας φιλμ του Κεν Γουάπις «A Walk in the woods – Ταξίδι στην Αλαμπάμα», ένα παλιό σχέδιο που ήθελε να κάνει με τον αείμνηστο Πολ Νιούμαν αλλά δεν μπόρεσαν. Το υλοποίησε ο Ρέντφορντ το 2015 με τον Νικ Νόλτε και μαζί την Έμμα Τόμσον και το αποτέλεσμα ήταν χαριτωμένο.

Η ταινία άρεσε και είχε επιτυχία (πάνω από 36 εκατ. δολάρια σε εισπράξεις παγκοσμίως).

Το «Truth – Η Αλήθεια» του Τζέιμς Βάντερμπιλτ που στην Ελλάδα είδαμε τον Μάιο του 2016, έφερε τον Ρέντφορντ μπροστά στον κινηματογραφικό φακό μαζί με μία από τις σημαντικότερες ηθοποιούς σήμερα, την Κέιτ Μπλάνσετ. Πολιτικών αποχρώσεων ταινία, το «Truth» αφορούσε σκάνδαλο γύρω από τον Τζορτζ Μπους το νεότερο ότι είχε αποφύγει τεχνηέντως να υπηρετήσει στο Βιετνάμ στις αρχές του ’70, κι όπως ήταν φυσικά δίχασε το κοινό.

Το σερί ρόλων του Ρέντφορντ συνεχίστηκε το 2016 με το live action ριμέικ της Ντίσνει «Ο Πιτ & ο Δράκος του» που γυρίστηκε στη Νέα Ζηλανδία κρατώντας τον ρόλο του κυρίου Μίτσαμ, ενός ξυλουργού που λέει ιστορίες για έναν αληθινό δράκο με πράσινο τρίχωμα που ζει στο δάσος. Την κόρη του Γκρέις υποδύθηκε στην όμορφη αυτή ταινία του Ντέιβιντ Λόουερι που έφτασε τα 145 εκατ. δολάρια σε διεθνείς εισπράξεις, η Μπράις Ντάλας Χάουαρντ.

Μετά, το 2017 έκανε 2 ταινίες για την δημοφιλή πλατφόρμα του Netflix, το τρυφερό «Our Souls at night – Οι Ψυχές μας τη νύχτα» σε σκηνοθεσία του Ριτές Μπάτρα και σενάριο βασισμένο στο βιβλίο του Κεντ Χαρούφ, όπου ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ ξαναέσμιξε στην μεγάλη οθόνη με την Τζέιν Φόντα (το φιλμ προβλήθηκε τον Σεπτέμβριο του 2017 στο Φεστιβάλ της Βενετίας όπου και τιμήθηκαν οι δύο σταρ) και το φιλμ επιστημονικής φαντασίας «The Discovery» σε σκηνοθεσία Τσάρλι ΜακΝτάουελ όπου ενσάρκωσε έναν επιστήμονα που αναζητά τη μετά θάνατον ζωή. Έπαιξε μαζί με την Ρούνι Μάρα και τον Τζέισον Σίγκελ.

Πάνω λοιπόν που ίσως κάποιος να έλεγε πως ο αειθαλής Ρόμπερτ Ρέντφορντ κουράστηκε, ακολούθησε ένας υπέροχος ρόλος στο “The Old Man & the Gun – Ο Κύριος και το όπλο” σε σκηνοθεσία του Ντέιβιντ Λόουερι όπου υποδύθηκε ένα υπαρκτό πρόσωπο, τον ευγενικό ληστή τραπεζών Φόρεστ Τάκερ που είχε καταφέρει να δραπετεύσει από την φυλακή 18 φορές!

Η ταινία άρεσε, του χάρισε υποψηφιότητα στις Χρυσές Σφαίρες, προβλήθηκε στο Φεστιβάλ του Τορόντο και είχε και εμπορική επιτυχία, ωστόσο μαζί είχαμε και τη δήλωση του Ρέντφορντ ότι ήρθε η στιγμή στα 82 του χρόνια σιγά σιγά να πει αντίο στην υποκριτική και να αφοσιωθεί πλέον σε πρότερες αγάπες του όπως η ζωγραφική.

Πάντως μέσα στο 2019 εκτός του ότι τον είδαμε για λίγα λεπτά όπως προείπαμε στο «Avengers:Endgame – Εκδικητές: Η Τελευταία Πράξη» σε μία σκηνή μαζί με τον Captain America & τον Iron man – Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ, ήταν και εκτελεστικός παραγωγός στο “The Mustang” με τον Ματίας Σενέρτς ενώ τιμήθηκε με το βραβείο Σεζάρ της Γαλλικής Ακαδημίας Κινηματογράφου τον περασμένο Φεβρουάριο και με βραβείο στο Φεστιβάλ της Μορέλια στο Μεξικό τον Οκτώβριο και στο Φεστιβάλ του Μαρακές στο Μαρόκο στις 6 Δεκεμβρίου.

Επίσης έχει έτοιμο ένα σενάριο για την αμφιλεγόμενη προσωπικότητα του Ρόμπερτ Οπενχάιμερ, του «πατέρα» της ατομικής βόμβας, το «109 East Palace» που σκέφτεται να σκηνοθετήσει, διαφορετικά θα είναι απλώς παραγωγός ενώ θα τον δούμε και σε φιλμ που θα παρουσιαστούν στο ερχόμενο Φεστιβάλ του Σάντανς (από 23 Ιανουαρίου έως 2/2/2020) στη Γιούτα, το ένα εκ των οποίων είναι ένα ντοκιμαντέρ για την αδικοχαμένη σταρ Νάταλι Γουντ, το «Natalie Wood: What Remains Behind» του HBO.

Μία γεμάτη λοιπόν δεκαετία κινηματογραφικά για τον Ρέντφορντ, έναν από τους δημοφιλέστερους και πιο αγαπητούς Αμερικανούς καλλιτέχνες διεθνώς, έναν σταρ και μαζί ακτιβιστή για το περιβάλλον (μίλησε το 2015 στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών) αλλά και πάντα πολιτικά σκεπτόμενο και μαχόμενο.

Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι υπάρχει ως χαρακτήρας και ο ίδιος στο κόμικ «Watchmen» του Άλαν Μουρ που έγινε τηλεοπτικό χιτ τον φετινό χειμώνα στο HBO δια χειρός Ντέιμον Λίντελοφ. O Redford σύμφωνα με το στόρι, είναι ο Πρόεδρος των ΗΠΑ από το 1992 και κυβερνά έως σήμερα.

Μακάρι τη νέα δεκαετία του 2020 που ανατέλλει να δούμε κάτι καινούριο από αυτόν τον ξεχωριστό δημιουργό που είναι γεγονός πως μας χάρισε υπέροχες στιγμές και ρόλους τη δεκαετία που μόλις τέλειωσε και που έχει γράψει τη δική του «χρυσή» ιστορία στο σινεμά από τις αρχές του ’60.

Επιμέλεια: ΤΑΚΗΣ Γ. ΜΑΡΤΑΤΟΣ – Μέλος ΕΣΗΕΠΗΝ

Η "Ευτυχία" του Άγγελου Φραντζή με τις εξαιρετικές Κάτια Γκουλιώνη & Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, χαρίζει αυθόρμητη συγκίνηση και οδεύει για τα 200.000 εισιτήρια

Μία ευτυχής Ελληνική κινηματογραφική στιγμή - Παίζει πλάι στην Καρυοφυλλιά Καραμπέτη και η Πατρινή ηθοποιός Λίλα Μπακλέση υποδυόμενη την μικρότερη κόρη της, Καίτη

H επιτυχία της «Ευτυχίας» του Άγγελου Φραντζή στις κινηματογραφικές αίθουσες μας θυμίζει αντίστοιχες στιγμές όπως είχε γίνει με την «Πολίτικη Κουζίνα» του Τάσου Μπουλμέτη ή με τις «Νύφες» και την «Μικρά Αγγλία» του Παντελή Βούλγαρη αλλά και το «Ένας Άλλος Κόσμος» του Χριστόφορου Παπακαλιάτη. Ο κόσμος συρρέει και απολαμβάνει την συγκεκριμένη δίωρη ταινία που έχει για κεντρικό πρόσωπο την ντόμπρα και όλο αλήθεια στις κινήσεις και συμπεριφορά της, θρυλική στιχουργό Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου, από το Αϊδίνι της Μικράς Ασίας που έγραψε ιστορία με τα τόσα υπέροχα τραγούδια που σκαρφίστηκε και τις περισσότερες φορές έγραφε με ένα μολύβι στα χαρτιά των πακέτων των τσιγάρων της.

Είδαμε την ταινία τις μέρες αυτές των εορτών στην κατάμεστη σχεδόν μεγάλη αίθουσα 4 στη Βέσο Μάρε (παίζεται και στη 2η αίθουσα του Πάνθεον) και πρέπει να πούμε πως είναι ένα φιλμ που σε χτυπάει απευθείας στην καρδιά και σε συγκινεί βαθιά κάνοντας σε να κλάψεις. Είναι τουλάχιστον πέντε οι σκηνές που δεν αντέχεις και δακρύζεις με κορυφαίας έντασης τις σκηνές της απώλειας της μάνας της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου αλλά και της κόρης της, Μαίρης.

Το φιλμ που όπως ήδη επισήμαναν οι κριτικοί, έχει ένα πολύ υψηλό επίπεδο παραγωγής, βγάζει με πόνο ψυχής αυτή την μεγάλη προσωπικότητα, την αυθόρμητη και θαρραλέα γυναίκα που σε δύσκολα ακόμη χρόνια, είχε την πυγμή να πει στον άνδρα της και πατέρα των δύο της παιδιών πως δεν τον αγαπάει άλλο και πως φεύγει να παίξει ως ηθοποιός σε μπουλούκια. 

Η ζωή που την περπάτησε όπως ήθελε, όπως αναφέρει και η αφίσα της ταινίας, της τα έφερε ενίοτε καλά, καθώς γνώρισε έναν «δερβίση» στην συμπεριφορά, έναν καλόγνωμο λεβέντη, αστυνομικό στο επάγγελμα, τον Γιώργο (ο πολύ καλός Πυγμαλίων Δαδακαρίδης στο ρόλο) που την παντρεύτηκε και υπέμεινε τα ελαττώματα της όπως τη μανία της με τον τζόγο ώσπου τον έχασε μία μέρα από κίρρωση του ήπατος. Ο χαμός του άνδρα της όπως και της μάνας της (εξαιρετική η Ντίνα Μιχαηλίδου) και κυρίως της μιας της κόρης, της Μαίρης (Ευαγγελία Συριοπούλου) ήσαν πληγές που δεν έκλεισαν και αλήθεια πόσο ωραία μας το παρουσιάζει στην ταινία ο σκηνοθέτης Άγγελος Φραντζής βάζοντας την γερασμένη Ευτυχία σε μία διαρκή σκηνή – αναφορά όπου τιμάται για το έργο της, να κοιτάζει πίσω και δίπλα της και να «ξαναβλέπει» ακριβώς αυτούς, τους ανθρώπους που αγάπησε πιο πολύ στη ζωή της και έχασε, με ένα βλέμμα που τα έχει όλα, λυγμό, νοσταλγία, απελπισία μα και μία χαραμάδα αισιοδοξίας.

Η ταινία «Ευτυχία» δεν είναι τέλεια. Για παράδειγμα κάποιες σκηνές που έχουν να κάνουν με τον Λουκά (θαυμάσιος ο Θάνος Τοκάκης) που τον κοροιδεύουν και τον ξυλοφορτώνουν οι βαρύμαγκες γιατί «γυναικοφέρνει» και θα τον πάρει κάτω από τις φτερούγες της κάνοντας τον, οικογένεια η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου, παραελαφραίνουν την ατμόσφαιρα και αγγίζουν το γραφικό, ωστόσο είναι τέτοια η δύναμη αυτού του προσώπου, της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου, είναι τα μοναδικά τραγούδια της, η προσοχή σε λεπτομέρειες, οι εκπλήξεις σε δεύτερους ρόλους και περάσματα (η Κατερίνα Διδασκάλου κάνει την Μαρίκα Κοτοπούλη ή η έξοχη Ματθίλδη Μαγγίρα ξαναζωντανεύει την Ρένα Βλαχοπούλου που είχε φιλία με την Παπαγιαννοπούλου) που πραγματικά κάνουν την «Ευτυχία» μία κινηματογραφική απόλαυση, ένα συγκινητικό δίωρο ταξίδι σε μία Ελλάδα που πια δεν υπάρχει.

Αφήσαμε τελευταίες τις δύο ισάξιες πρωταγωνίστριες, την υπέροχη Κάτια Γκουλιώνη που ερμηνεύει την Παπαγιαννοπούλου στη νεότερη ηλικία, την οποία είχε γνωρίσει το κοινό από την ταινία «Πολυξένη» της Δώρας Μασκλαβάνου, και την Καρυοφυλλιά Καραμπέτη ως Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου σε γηραιότερη ηλικία που ειλικρινά αν θα ήταν δυνατόν, θα μπορούσαν οι ερμηνείες τους να έχουν αντίκρισμα και σε μεγάλα διεθνή βραβεία. Μέσα στο ρόλο, με ευαισθησία, με κινήσεις και τον ευθύ, ντόμπρο και κάπως αθυρόστομο λόγο της Παπαγιαννοπούλου, κερδίζουν την προσοχή του θεατή και ας ειπώθηκε από κάποιους ότι ίσως θα έπρεπε να ήταν μία ηθοποιός που να την ενσάρκωνε.

Στις συμμετοχές που αξίζει να αναφέρουμε και αυτή της Πατρινής ηθοποιού Λίλας Μπακλέση που υποδύεται την Καίτη, την μικρότερη κόρη της Παπαγιαννοπούλου και οι δυο τους έχουν μία πολύ φορτισμένη σκηνή προς το τέλος στο κέντρο διασκέδασης όπου αγκαλιάζονται όπως μόνο μία μάνα με μία κόρη ξέρουν.

Όπως τέλος είδαμε στον πίνακα εισιτηρίων στο εγχώριο box office, η ταινία αυτή της Tanweer, κατάφερε και μπράβο της, έως και την Κυριακή 29 Δεκεμβρίου 2019, να ξεπεράσει το μεγαθήριο από την Αμερική, το «Star Wars: Skywalker, η Άνοδος».

Η «Ευτυχία» το εορταστικό 4ήμερο 26-29/12/2019 πρόσθεσε, όπως είδαμε στο flix.gr, άλλα 101.348 εισιτήρια από 126 αίθουσες πανελλαδικά και πλέον πλησιάζει τα 200.000 (είναι στα 186.196) ενώ ο «Πόλεμος των άστρων» το ίδιο διάστημα σε 137 αίθουσες πανελλαδικά, έκοψε 50.873 εισιτήρια και σε 2 εβδομάδες έχει φτάσει τα 183.401!

Κείμενο: ΤΑΚΗΣ Γ. ΜΑΡΤΑΤΟΣ – To άρθρο πρωτογράφτηκε για το ενημερωτικό portal thebest.gr

Διαβάστε ποιες είναι οι 10 καλύτερες ταινίες του 2019 σύμφωνα με το Αμερικάνικο People και τον κριτικό του Tom Gliatto

Θρίαμβος για το "Κάποτε...στο Χόλιγουντ", τις "Μικρές Κυρίες" αλλά και την «Judy», το “1917”, τον "Ιρλανδό" και το «Toy Story 4»

Ήταν η σειρά του Αμερικανικού περιοδικού People να ψηφίσει τις 10 καλύτερες ταινίες του 2019 που σε λίγο μας αποχαιρετά και στην 1η θέση όπως είδαμε ο Tom Gliatto, κινηματογραφικός κριτικός του εβδομαδιαίου περιοδικού επέλεξε το «Once Upon a Time … in Hollywood – Κάποτε… στο Χόλιγουντ» σε σενάριο και σκηνοθεσία του Quentin Tarantino. Όπως αναφέρει το άρθρο που φιγουράρει στο καινούριο, Χριστουγεννιάτικο τεύχος του περιοδικού People, είναι η καλύτερη ταινία του Ταραντίνο από τα δύο Kill Bill της περιόδου (2003-04). Να θυμίσουμε πως στην ταινία αυτή παίζουν οι Leonardo DiCaprio και Brad Pitt καθώς και η εκθαμβωτική Μάργκοτ Ρόμπι ως η ηθοποιός Σάρον Τέιτ που δολοφονήθηκε στις 9 Αυγούστου του 1969, από ακόλουθους του Charles Manson.

Στη 2η θέση το People τοποθετεί το «Little Women – Μικρές Κυρίες» της Greta Gerwig, η οποία διασκευάζει έξοχα τη νουβέλα της Louisa May Alcott με σύνεση, ευαισθησία και πνεύμα κοντά στην εποχή μας. Το φιλμ περιλαμβάνει κι ένα από τα πιο πλούσια καστ ηθοποιών του 2019: Saoirse Ronan, Florence Pugh, Emma Watson, Laura Dern, Τιμοτέ Σαλαμέ και την Meryl Streep.

Στην 3η θέση το θρίλερ - έκπληξη «Us – Εμείς» του Τζόρνταν Πιλ με την απίστευτη ερμηνεία της Lupita Nyong’o και στην 4η θέση το «Ford v Ferrari» με τους Christian Bale και Matt Damon να κάνουν ομάδα και να θριαμβεύουν στο περίφημο ράλι αγωνιστικών αυτοκινήτων Le Mans. Την πρώτη 5άδα ολοκληρώνει η ταινία μυστηρίου – έκπληξη της χρονιάς «Knives Out – Στα Μαχαίρια» σε σκηνοθεσία Ριάν Τζόνσον μ’ ένα σούπερ καστ και τον γόη Daniel Craig να προσπαθεί ως άλλος Ηρακλής Πουαρό αλλά πολύ πιο σύγχρονος και cool να διαλευκάνει την υπόθεση δολοφονίας ενός 85χρονου μεγιστάνα, σε ένα στόρι που αποτείνει φόρο τιμής στην Agatha Christie. Εκκεντρικό και απίθανα διασκεδαστικό, σύμφωνα με το People.

Τέλος οι υπόλοιπες 5 θέσεις των καλύτερων φιλμ του 2019 έχουν ως εξής:

6. Judy με την Renée Zellwegger να δίνει την comeback ερμηνεία της χρονιάς ως Judy Garland, σε μία προβληματική περίοδο της ζωής της θρυλικής αυτής καλλιτέχνιδας του Hollywood, λίγους μήνες προτού πεθάνει το 1969. Είδαμε το φιλμ στο Πάνθεον και μας συγκίνησε.

7. Το φιλμ «1917» του Sam Mendes με φόντο μία αληθινή ιστορία διάσωσης 1600 Βρετανών στρατιωτών στην περιοχή της Φλάνδρας. Από 9 Ιανουαρίου 2020 η ταινία θα προβάλλεται στη χώρα μας.

8. Toy Story 4 – Είκοσι χρόνια σχεδόν από το 1ο φιλμ, ο Woody και η παρέα του συνεχίζουν να εκπλήσσουν και να συγκινούν μικρούς και μεγάλους. Δικαίως η ταινία σε σκηνοθεσία Τζος Κούλει έφτασε σε εισπράξεις το 1 δις, 73 εκατ. δολάρια παγκοσμίως!

9. The Irishman – Ο Ιρλανδός του Μάρτιν Σκορσέζε, ένα αριστούργημα διάρκειας τριών ωρών και είκοσι λεπτών.

10. Parasite – Παράσιτα. Το χιτ – έκπληξη από την Κορέα, σε σκηνοθεσία Bong Joon-ho, ένα ευφυές θρίλερ με στοιχεία μαύρης κωμωδίας που έχει γίνει σουξέ και στη Βόρειο Αμερική (κοντά 22 εκατ. δολάρια σε εισπράξεις συν άλλα 105 εκατομμύρια από τον υπόλοιπο κόσμο). Στην Πάτρα το είδαμε στο Πάνθεον.

Επιμέλεια: Τ. ΜΑΡΤΑΤΟΣ -To άρθρο πρωτογράφτηκε για το ενημερωτικό portal thebest.gr

Έρχεται 9 Ιανουαρίου 2020 στις Ελληνικές αίθουσες η ταινία "Η Αλήθεια – La Verite" με Ντενέβ, Μπινός και Ίθαν Χοκ

Σε σκηνοθεσία του σπουδαίου Ιάπωνα κινηματογραφικού δημιουργού Χιροκάζου Κορεέντα που πέρυσι απέσπασε τον Χρυσό Φοίνικα των Καννών με τους «Κλέφτες Καταστημάτων»

Η ταινία με τίτλο «Η Αλήθεια – The Truth» του Ιάπωνα Κορεέντα Χιροκάζου με ένα πολύ ωραίο καστ που περιλαμβάνει την Κατρίν Ντενέβ, την Ζυλιέτ Μπινός και τον 48χρονο Αμερικανό σταρ Ίθαν Χοκ, θα βγει 9 Ιανουαρίου 2020 στην Ελλάδα σε διανομή της Seven Films και αναμένεται να την δούμε και εδώ στην Πάτρα.

Ο βραβευμένος με Χρυσό Φοίνικα για τους υπέροχους και συγκινητικούς «Κλέφτες καταστημάτων» που είδαμε πέρυσι στο Πάνθεον στην Πάτρα, Κορεέντα Χιροκάζου, φέρνει τον Ίθαν Χοκ στη Γαλλία για να συναντήσει τη Ζυλιέτ  Μπινός και την Κατρίν Ντενέβ.

Στο γνώριμο οικογενειακό περιβάλλον του σκηνοθέτη ξετυλίγεται η «Αλήθεια» που άνοιξε το Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Βενετίας του 2019.

Σύνοψη

Η Φαμπιάν είναι μια σταρ. Περιβάλλεται από ανθρώπους που την αγαπούν και τη θαυμάζουν. Όταν εκδίδει τα απομνημονεύματα της, η κόρη της έρχεται στο Παρίσι από τη Νέα Υόρκη με τον άντρα της και το παιδί τους. Η επανένωση μητέρας και κόρης θα φέρει στο φως αλήθειες, θα τις αναγκάσει να κλείσουν παλιούς λογαριασμούς και να εκδηλώσουν τα συναισθήματα που τις κατακλύζουν.

Σημείωμα του σκηνοθέτη

Αν τόλμησα να κάνω μια ταινία σε γλώσσα που δεν ήταν η δική μου, με συνεργάτες που μιλούσαν μόνο Γαλλικά, ήταν μόνο γιατί εκείνοι ήθελαν να δουλέψουν μαζί μου.

Η Ζυλιέτ Μπινός ήταν εκείνη που έκανε την πρώτη κίνηση. Γνωριζόμασταν αρκετό καιρό κι όταν ήρθε στην Ιαπωνία το 2011 μου είπε ότι κάποια στιγμή πρέπει να δουλέψουμε μαζί. Η πρόταση της αποτέλεσε το σημείο εκκίνησης της συνεργασίας μας. Θα ήθελα λοιπόν, να εκφράσω αρχικά το σεβασμό και την ευγνωμοσύνη μου για την τόλμη της.

Στην καρδιά του σεναρίου βρίσκεται ένα θεατρικό που είχα αρχίσει να γράφω το 2003 για μια βραδιά στο καμαρίνι μιας ηθοποιού που τελειώνει η καριέρα της. Προσάρμοσα το σενάριο αυτό για τον κινηματογράφο, μιλώντας πια για μια ηθοποιό του κινηματογράφου και την κόρη της. Καθώς έγραφα τη νέα ιστορία, μίλησα πολλές φορές με την Κατρίν Ντενέβ και τη Ζυλιέτ Μπινός για το πώς είναι η ζωή του ηθοποιού και ήταν οι δικές τους λέξεις που τροφοδότησαν το σενάριο και το έφεραν στη ζωή.

Ήθελα την ιστορία μου να λαμβάνει χώρα το φθινόπωρο γιατί ήθελα να τονίσω την εσωτερική πάλη της κεντρικής ηρωίδας. Ελπίζω το κοινό να παρατηρήσει πως τα πράσινα του κήπου αλλάζουν χρώμα καθώς πλησιάζει ο χειμώνας.

Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, ο Ίθαν Χοκ μου είπε: «το σημαντικότερο πράγμα όταν κάνεις μια ταινία, δεν είναι να μιλάμε την ίδια γλώσσα αλλά να μοιραζόμαστε το ίδιο όραμα». Αυτά τα λόγια με βοήθησαν να μείνω αληθινός χωρίς να χάσω την πίστη στον εαυτό μου.

Χάρη στον Ίθαν, η νεαρή Κλεμεντίν (Γκρενιέρ), που δεν είχε ξαναμπεί σε πλατό, βρήκε πολύ γρήγορα τη θέση της, αποκαλύπτοντας τη ζωηρή προσωπικότητα της. Σκηνοθετήσαμε τη Κλεμεντίν μαζί: ο Ίθαν μπροστά από την κάμερα κι εγώ πίσω από αυτήν.

Όπως κάνουν συχνά τα παιδιά στις ταινίες μου, το μικρό κορίτσι παρακολουθεί φιλοσοφικά τις αντιπαραθέσεις των ενηλίκων που είναι παγιδευμένοι στο παρελθόν τους.

Ήθελα η ταινία να είναι ταυτόχρονα σοβαρή αλλά ευχάριστη, να συνυπάρχει η κωμωδία με το δράμα όπως συνυπάρχουν στην πραγματική ζωή. Ελπίζω η χημεία των ηθοποιών και το βλέμμα του παιδιού που διασκεδάζει να θέτουν τον σωστό τόνο.

Και τελικά… Δε γίνεται να τελειώσω χωρίς να αναφέρω την Κατρίν Ντενέβ. Που δεν παραπονέθηκε ποτέ για τις αλλαγές του σεναρίου, πάντα κατάφερνε να κρατάει τη χαρά της υποκριτικής ανέπαφη. Η ύπαρξη της ταινίας μου στη φιλμογραφία της, που είναι όσο αξιόλογη όσο το Γαλλικό σινεμά το ίδιο, μου προκαλεί περηφάνεια και ταυτόχρονα άγχος.

Στα γυρίσματα, η Κατρίν ήταν ευδιάθετη, αξιολάτρευτη και ολόκληρο το συνεργείο μαγεύτηκε. Παρόλο που η ταινία διαδραματίζεται κυρίως μέσα στο σπίτι, το πνεύμα της Κατρίν και της Ζυλιέτ φωτίζουν το χώρο από την αρχή έως το τέλος.

Η «Αλήθεια» είναι το αποτέλεσμα όλης της προσπάθειας και της εμπιστοσύνης που μου έδειξαν οι ηθοποιοί και το συνεργείο. Έγινε με τους καλύτερους επαγγελματίες, με πρώτο και καλύτερο το διευθυντή φωτογραφίας Ερίκ Γκοτιέ.

Ελπίζω αυτό που βίωσα στα γυρίσματα να περάσει στον κόσμο.

Τι είναι αυτό που κάνει μια οικογένεια αυτό που είναι; Η αλήθεια ή τα ψέματα; Πως θα διάλεγε κανείς μεταξύ μιας σκληρής αλήθειας κι ενός ευγενικού ψέματος; Αυτά τα ερωτήματα δε σταμάτησα να τα σκέφτομαι όσο φτιάχναμε αυτή την ταινία. Ελπίζω όσοι τη δουν να βρουν τις απαντήσεις τους.  - Χιροκάζου Κορεέντα.

Ο Κορεέντα Χιροκάζου έχει γεννηθεί το 1962 στο Τόκυο της Ιαπωνίας. Το 2009, η ταινία του «Φουσκωτή κούκλα» (Air Doll) έκανε πρεμιέρα στο τμήμα Ένα Κάποιο Βλέμμα του 62ου Φεστιβάλ Καννών όπου κι απέσπασε διθυραμβικές κριτικές. Το 2011, το «Εύχομαι» (I wish) κέρδισε το βραβείο Καλύτερου Σεναρίου στο 59ο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν.

Ακολούθησε η ταινία «Πατέρας και Γιος» (Like father, like son) το 2013 που απέσπασε το Βραβείο της Επιτροπής στο Φεστιβάλ Καννών και το 2015 συμμετείχε και πάλι στο διαγωνιστικό τμήμα του Φεστιβάλ Καννών με την ταινία «Η μικρή μας αδελφή» (Our little sister). Το 2016, το «After the storm» έκανε πρεμιέρα στο Ένα Κάποιο Βλέμμα του Φεστιβάλ Καννών ενώ το «Τρίτο έγκλημα» (The third murder) συμμετείχε στο διαγωνιστικό του 74ου Φεστιβάλ Βενετίας.

Το 2018 οι «Κλέφτες καταστημάτων» (Shoplifters) απέσπασαν το Χρυσό Φοίνικα στο 21ο φεστιβάλ Καννών και κατέρριψαν όλα τα ρεκόρ σε box office των προηγούμενων ταινιών του. Επίσης το συγκεκριμένο φιλμ προτάθηκε και για το Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας και για την Χρυσή Σφαίρα στην ίδια κατηγορία.

Επιμέλεια: Τ. ΜΑΡΤΑΤΟΣ -To άρθρο πρωτογράφτηκε για το thebest.gr

Τέλη Ιουνίου του 2020 περιμένουμε στη χώρα μας ταυτόχρονα με την έξοδο του στη Βόρειο Αμερική το "Top Gun: Maverick"

Στη νέα πολυαναμενόμενη ταινία, συνέχεια του θρυλικού φιλμ του 1986 πρωταγωνιστεί και πάλι ο πάντα γοητευτικός και νέος στην εμφάνιση Τομ Κρουζ

Μετά από 34 ολόκληρα χρόνια, ο σούπερ σταρ Τομ Κρουζ στα 57 του χρόνια αλλά πάντα γοητευτικός και σε φόρμα, είναι (ξανά) στο τιμόνι του αεροσκάφους έτοιμος να απογειωθεί στους αιθέρες!

Η πολυαναμενόμενη ταινία «Top Gun: Maverick», συνέχεια του θρυλικού φιλμ των 80ς «Top Gun»  έρχεται λοιπόν τον Ιούνιο του 2020 στις Ελληνικές κινηματογραφικές αίθουσες σε διανομή από την ODEON (το περιμένουμε και στην Πάτρα) και ήδη η ανυπομονησία όσο και περιέργεια είναι μεγάλη.

Στη Βόρειο Αμερική έχει προγραμματισμένη πρεμιέρα από το στούντιο της Paramount για τις 26 Ιουνίου 2020.

Λίγα λόγια για την ταινία:

Με πάνω από τριάντα χρόνια υπηρεσίας ως ένας από τους καλύτερους ιπτάμενους του Ναυτικού, ο Πιτ ‘’Μάβερικ’’ Μίτσελ (Τομ Κρουζ) βρίσκεται εκεί όπου ανήκει. Συμμετέχει σε ακραίες αποστολές ως ένας θαρραλέος δοκιμαστικός πιλότος και αποφεύγει μια πιθανή προαγωγή που θα τον επηρέαζε αρνητικά. Καθώς εκπαιδεύει μερικούς αποσπασμένους πτυχιούχους για μια ειδική αποστολή την οποία δεν έχει βιώσει ποτέ κανένας πιλότος, ο Μάβερικ αντιμετωπίζει τον Υπολοχαγό Μπράντλεϊ Μπράντσο (Μάιλς Τέλερ), γιο του μακαρίτη φίλου του Μάβερικ αλλά και τον αξιωματικό παρακολούθησης Υπολοχαγό Νικ Μπράντσο, γνωστούς με τα ψευδώνυμα ‘’Ρούστερ’’ και ‘’Γκουζ’’ αντίστοιχα. 

Αντιμετωπίζοντας ένα αβέβαιο μέλλον αλλά και τα φαντάσματα του παρελθόντος, ο Μάβερικ βρίσκει τον εαυτό του σε μια πάλη ενάντια στους πιο σκοτεινούς του φόβους, με αποκορύφωμα αυτή την αποστολή που απαιτεί την έσχατη θυσία από εκείνους που θα επιλεχθούν για να τη ζήσουν. H σκηνοθεσία είναι του Τζόσεφ Κοσίνσκι.

Παίζουν ακόμα ο Βαλ Κίλμερ που ήταν και στο αρχικό φιλμ του ’86, ο Μάιλς Τέλερ, η Τζένιφερ Κόνελι και ο Γκλεν Πάουελ.

Το θρυλικό πλέον φιλμ του 1986 είχε σκηνοθετήσει ο αξέχαστος Τόνι Σκοτ και συμπρωταγωνίστρια του Κρουζ ήταν τότε η Κέλι ΜακΓκίλις. 

Είχε κάνει τεράστια εμπορική επιτυχία ενώ είχε κάνει μόδα τα αεροπορικά τζάκετ και τα γυαλιά rayban.

Επιμέλεια: Τ. ΜΑΡΤΑΤΟΣ -Το άρθρο ανέβηκε πρώτη φορά από τον γράφοντα στο portal thebest.gr

Ο ξανθός σούπερ σταρ του κινηματογράφου Μπραντ Πιτ είχε γενέθλια - Έγινε 56 ετών

Παραμένει γοητευτικός και οι ερμηνείες του δείχνουν μεγάλη ωριμότητα ενώ φέτος είναι υποψήφιος για Χρυσή Σφαίρα και SAG για το ρόλο του στο «Κάποτε… στο Χόλιγουντ»

Γεννημένος στην Οκλαχόμα των ΗΠΑ ο σούπερ σταρ του κινηματογράφου Μπραντ Πιτ που ξεκίνησε την πορεία του ως μοντέλο αλλά είδε την καριέρα του να «εκτοξεύεται» μετά το ρόλο του στο «Θέλμα και Λουίζ» του Ρίντλει Σκοτ το 1991 και τον πρωταγωνιστικό του ρόλο στο λυρικό, φυσιολατρικό φιλμ σε σκηνοθεσία του Ρόμπερτ Ρέντφορντ «Το Ποτάμι κυλά ανάμεσα μας» το 1992, είχε γενέθλια την Τετάρτη 18 Δεκεμβρίου 2019 συμπληρώνοντας αισίως τα 56 του χρόνια (έχει γεννηθεί το 1963).

Ο ξανθός και ιδιαίτερα γοητευτικός ηθοποιός παρότι «φλερτάρει» πια με τη μέση ηλικία, παραμένει όπως απέδειξε και στις φετινές αξιόλογες κινηματογραφικές του παρουσίες, ένας άκρως ελκυστικός άνδρας και ένας πολύ καλός ηθοποιός. Κι αυτό πιστοποιείται από το γεγονός ότι έχει ήδη προταθεί τόσο για την Χρυσή Σφαίρα – Golden Globe όσο και για το βραβείο του Σωματείου Αμερικανών Ηθοποιών – SAG, καλύτερου β’ ανδρικού ρόλου για το «Κάποτε…στο Χόλιγουντ» του Κουέντιν Ταραντίνο και το πιο πιθανό είναι να καταφέρει να λάβει και υποψηφιότητα για Όσκαρ.

Ήταν επίσης καλός και συγκινητικός στη διαστημική περιπέτεια του Τζέιμς Γκρέι «Ad Astra» που βγήκε τον περασμένο Σεπτέμβριο στις κινηματογραφικές αίθουσες και στην Πάτρα την είδαμε στα Odeon Veso Mare. “Είμαι από τους ανθρώπους που μισείς λόγω των γονιδίων τους”, είχε πει κάποτε ο ίδιος. Πράγματι ιδιαίτερα την πρώτη δεκαετία της καριέρας του, στα 90ς πολλοί είχαν σταθεί περισσότερο στο εξαιρετικό παρουσιαστικό του με τα κατάξανθα μαλλιά και το cool ύφος (έχει συχνά χαρακτηριστεί ως ο νέος Ρόμπερτ Ρέντφορντ) και λιγότερο στην υποκριτική του ικανότητα. 

Κι όμως ο Πιτ που τσαλάκωσε πολλές φορές αυτήν την εικόνα (θυμηθείτε τον στους «12 Πίθηκους» που του χάρισε υποψηφιότητα για Όσκαρ β’ ρόλου) μας έδωσε πολλές εξαιρετικές ερμηνείες όπως στην ταινία «Βαβέλ» του Αλεχάντρο Γκονζάλεθ Ινιαρίτου το 2006 ή στο «Moneyball» το 2011 ενώ έχει τιμηθεί με Όσκαρ ως παραγωγός το 2014 για το «12 Χρόνια Σκλάβος».

Όπως έγραψε το περιοδικό Downtown,  τα κοντινά του πλάνα στα φιλμ «Κάποτε… στο Χόλιγουντ» και «Ad Astra» ήταν από τις καλύτερες σκηνές ενώ σίγουρα κανένας δεν πρόσεχε και δεν τον χαλούσαν οι ρυτίδες στο όμορφο πρόσωπο του. Ο Πιτ έχει κάνει δύο γάμους με την Τζένιφερ Άνιστον και την Αντζελίνα Τζολί και όπως γράφτηκε, ο λαμπερός σταρ θα γιόρταζε τα φετινά του γενέθλια με τα τρία από τα έξι παιδιά του.

Με τον Ρόμπερτ Ρέντφορντ έπαιξαν και μαζί το 2001 στην περιπέτεια "Παιχνίδι κατασκόπων - Spy Game" του Τόνι Σκοτ που είχε μεγάλη εμπορική επιτυχία.

Επιμέλεια: Τ. ΜΑΡΤΑΤΟΣ – Το άρθρο πρωτοαναρτήθηκε από τον γράφοντα στο thebest.gr

Όλα όσα είπε με περισσή ειλικρίνεια ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ στη συζήτηση που είχε στο Μαρακές - Εμφανίζεται και σε 2 φιλμ που θα προβληθούν στο ερχόμενο Φεστιβάλ του Σάντανς τον Ιανουάριο του 2020

Όπως γράφει το Αμερικάνικο σάιτ collider.com, αν και ο Ρέντφορντ τους τελευταίους μήνες έχει αποσυρθεί, θα τον δούμε στο ντοκιμαντέρ για τη Νάταλι Γουντ & στην ταινία "Omniboat A Fast Boat Fantasia" 

O σπουδαίος Αμερικανός ηθοποιός, σκηνοθέτης και παραγωγός Ρόμπερτ Ρέντφορντ ήταν πριν λίγο καιρό στο εξωτικό Μαρακές, στο Μαρόκο όπου και τιμήθηκε από το εκεί Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ σε μία αποθεωτική για τον ίδιο ατμόσφαιρα.

Το σάιτ collider.com σε μία ενδιαφέρουσα ανάρτηση του στις 16 Δεκεμβρίου 2019, δέκα περίπου μέρες μετά τη βράβευση του Ρέντφορντ στο Μαρακές, ανήρτησε αναλυτικά όλα όσα είπε ο 83χρονος Αμερικανός καλλιτέχνης στη διάρκεια συζήτησης που είχε στο Φεστιβάλ την επόμενη μέρα, το Σάββατο 7/12. 

H φωτ. είναι της Fox Searchlight, από τα γυρίσματα του περσινού φιλμ "Ο Κύριος και το όπλο" του Ντέιβιντ Λόουερι.

Άξιο αναφοράς είναι το γεγονός πως ο πάντα γοητευτικός σταρ που ζει σχεδόν μόνιμα στη Γιούτα όπου κάθε Γενάρη λαμβάνει χώρα 35 χρόνια το Φεστιβάλ Ανεξάρτητου Κινηματογράφου του Σάντανς – Sundance, θα έχει στο ερχόμενο Φεστιβάλ του Σάντανς (από 23/1 έως 2/2/2020) διπλή παρουσία καθώς θα τον δούμε σε 2 φιλμ που θα παρουσιαστούν, το ντοκιμαντέρ «Natalie Wood: What Remains behind» σε σκηνοθεσία της κόρης της αξέχαστης ηθοποιού, Natasha Gregson Wagner που είναι επίσης ηθοποιός καθώς και στο κωμικό φιλμ με θέμα το Μαιάμι «Omniboat: A Fast Boat Fantasia» που όπως διαβάσαμε, είναι ένα συλλογικό φιλμ όπου 15 σκηνοθέτες, ανάμεσα τους και ο 28χρονος εγγονός του Ρέντφορντ, Ντίλαν με επίκεντρο ένα καράβι, αφηγούνται ιστορίες, συχνά σουρεαλιστικές γύρω από το κοσμοπολίτικο Μαϊάμι.

Φωτ. από το ντοκιμαντέρ του HBO για τη Νάταλι Γουντ, με την οποία ο Ρέντφορντ ήταν πολύ καλός φίλος στα 60ς και 70ς.

Ο Ρέντφορντ όπως θυμίζει το collider, ουσιαστικά τους τελευταίους μήνες έχει αποσυρθεί μετά και τη δήλωση του ότι «συνταξιοδοτείται» από την ηθοποιία, ωστόσο μόνο χαρά μας δίνει η διπλή αυτή εμφάνιση του μπροστά στο φακό μέσα από τις 2 προαναφερθείσες ταινίες που θα παιχθούν στο ερχόμενο Φεστιβάλ του Σάντανς.
Επίσης όπως υπογράμμισε και στο Φεστιβάλ του Μαρακές, θα είναι ο παραγωγός σε μία ταινία για τον θεωρητικό φυσικό Ρόμπερτ Οπενχάιμερ, τον δημιουργό της πρώτης ατομικής βόμβας (αρχικά είχε πει πως θα την σκηνοθετούσε).

Στη συζήτηση ο Ρέντφορντ ήταν πολύ ανοιχτός ανοικτός και ειλικρινής και μίλησε για την καριέρα του, το Σάντανς και τον Πολ Νιούμαν και πόσο αλήθεια τον είχε στηρίξει ο αξέχαστος γαλανομάτης σούπερ σταρ στο να παίξει στους «Δύο Ληστές» του Τζορτζ Ρόι Χιλ.

Μεταξύ άλλων ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ είπε πως η 1^η ταινία που είδε ποτέ ήταν ως παιδί την περίοδο του 2^ου Παγκοσμίου Πολέμου, ένα φιλμ της Ντίσνει. 

Υπέροχος στο φιλμ του 1984 "Ο Καλύτερος - The Natural" όπου υποδύθηκε έναν παίκτη του μπέιζπολ, τον Ρόι Χομπς.

Στο ερώτημα γιατί έγινε ηθοποιός, απήντησε: «Η ιδέα να γίνω ηθοποιός είχε να κάνει με μία αίσθηση ελευθερίας. Ήσουν ελεύθερος να υποδύεσαι τον καθένα αρκεί να έδινες προσοχή & να παρατηρούσες τους ανθρώπους γύρω σου».
Στο ερώτημα για τα 50 και πλέον χρόνια πορείας του στο σινεμά, είπε εντυπωσιασμένος, «50 χρόνια, είναι πολλά, πρέπει να το σκεφτώ. Πάντα μου άρεσε να κοιτάζω μπροστά έτσι δεν είχα χρόνο να σκέφτομαι το παρελθόν εκτός αν υπήρχε μία αξία από τα παλιά για να την ξαναφέρω σε μία ιστορία μου».

Ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ μίλησε για πολλά, για το πόσο λάτρευε τον F. Scott Fitzgerald και τη χαρά που είχε να παίξει το ’74 στο σινεμά τον «Υπέροχο Γκάτσμπι» ενώ ως αγαπημένους του συγγραφείς ξεχώρισε ακόμα τον Χέμινγουει καθώς και τον J.D.Salinger.

Όσο για την ενασχόληση του με τη σκηνοθεσία (έχει υπογράψει 9 ταινίες) είπε πως περνώντας στη σκηνοθεσία το ’80 με το “Ordinary People”, αυτό είχε περισσότερο να κάνει για το ίδιο, με το θέμα του ελέγχου της δουλειάς του. Όπως είπε, είχε συνεργαστεί ως ηθοποιός με μερικούς έξοχους σκηνοθέτες και με κάποιους όχι και τόσο και ένιωθε πως υπήρχε ένα τμήμα του εαυτού του που είχε μείνει αχρησιμοποίητο και ανεκμετάλλευτο. 

«Νομίζω πως σκηνοθετώντας έγινε σιγά σιγά ευκολότερο μιας και νέος, ήμουν ζωγράφος πριν γίνω ηθοποιός. Ταξίδευα τότε στα 19, 20 μου χρόνια στην Ευρώπη, καθόμουν στα μπαρ και τα καφέ με ένα μπλοκ σχεδίων και παρατηρώντας τους ανθρώπους γύρω μου, σχεδίαζα και ζωγράφιζα. Αυτά τα σχέδια μου κράτησαν συντροφιά και τώρα που κατά κάποιο τρόπο αποσύρομαι από τον κινηματογράφο, ζωγραφίζω όσο ποτέ άλλοτε», είπε τέλος στο Μαρακές.

Επιμέλεια κειμένου: ΤΑΚΗΣ Γ. ΜΑΡΤΑΤΟΣ -Μέλος ΕΣΗΕΠΗΝ

Θλίψη στο Χόλιγουντ - Έσβησε ο γνωστός & αγαπητός Αμερικανός ηθοποιός Ντάνι Αγιέλο στα 86 του χρόνια

Ήταν υποψήφιος για Όσκαρ β’ ανδρικού ρόλου για το "Κάνε το σωστό" του Σπάικ Λι ενώ ήταν εξαιρετικός και στο "Κάτω από τη λάμψη του φεγγαριού"

Mεγάλη συγκίνηση προξένησε η δυσάρεστη είδηση που έγινε γνωστή πως έφυγε από τη ζωή την Πέμπτη 12 Δεκεμβρίου 2019 στα 86 του χρόνια, ο γνωστός Aμερικανός ηθοποιός χαρακτήρων, Danny Aiello -Ντάνι Αγιέλο ή Αϊέλο, τον οποίο αγάπησε το σινεφίλ κοινό μέσα από επιτυχημένες κινηματογραφικές ταινίες όπως το «Κάνε το Σωστό» του Σπάικ Λι στα τέλη του '80, ή το «Κάτω από τη Λάμψη του Φεγγαριού - Moonstruck» του Νόρμαν Τζούισον το 1987 όπου έπαιξε με τη Σερ, τον Νίκολας Κέιτζ και την Ολυμπία Δουκάκις, η οποία τιμήθηκε τότε και με Όσκαρ β’ γυναικείου ρόλου.

Ο ίδιος ο Αγιέλο υπήρξε υποψήφιος για το βραβείο Όσκαρ καλύτερου B' Aνδρικού Ρόλου για την ερμηνεία του στην ταινία του Σπάικ Λι «Κάνε το σωστό» το 1989, όπου υποδυόταν τον ρόλο του ιδιοκτήτη μιας πιτσαρίας στο Μπρούκλιν. Ο Ντάνι Αγιέλο όπως γράφει το flix.gr, υπήρξε ένας από εκείνους τους ηθοποιούς που ξεχώριζαν κάθε φορά στον ρόλο τους.

Στην διάρκεια μιας μακράς καριέρας του που ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του ‘70 και διήρκεσε για χρόνια, ο Αγιέλο έπαιξε δεκάδες ρόλους, συχνά πολύ κοντά στην αληθινή του ταυτότητα αυτή του Ιταλοαμερικάνου και συνεργάστηκε με σκηνοθέτες όπως ο Φράνσις Φορντ Κόπολα στο «Νονός 2», ο Γούντι Αλεν στο τρυφερό «Πορφυρό Ρόδο του Καΐρου» το 1985 πλάι στη Μία Φάροου και τον Τζεφ Ντάνιελς, ο Σέρτζιο Λεόνε & ο Ρόμπερτ Άλτμαν.

Είχε συμμετάσχει και στο εμβληματικό βίντεο κλιπ του χιτ της Μαντόνα, «Papa Don't Preach» όπου υποδύθηκε τον πατέρα της.

Εκτός από το σινεμά είχε μια παράλληλη καριέρα στη θεατρική σκηνή και στην τηλεόραση ενώ υπήρξε και τραγουδιστής κυκλοφορώντας μια σειρά από δίσκους.

Τον Ντάνι Αγιέλο αποχαιρέτησαν όσοι συνεργάστηκαν μαζί του με συγκινητικά μηνύματα στα Μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ο Σπάικ Λι έγραψε «είμαι συντετριμμένος, μαζί κάναμε το φιλμ "Κάνε το σωστό" και γράψαμε ιστορία, αναπαύσου στον παράδεισο».

Η Σερ έγραψε με τη σειρά της «ο Ντάνι δεν ήταν μόνο ένας σπουδαίος ηθοποιός αλλά κι ένας ιδιοφυής κωμικός και στα γυρίσματα γελάγαμε πολύ, η συνεργασία μας ήταν από τις ευτυχέστερες της καριέρας μου». Συγκινημένη και η Μία Φάροου από το θλιβερό νέο του θανάτου του Ντάνι Αγιέλο, ο οποίος είχε γεννηθεί στις 20 Ιουνίου του 1933 στο Μανχάταν της Νέας Υόρκης. Ήταν παντρεμένος με τη Σάντι Κόχεν και είχε αποκτήσει τέσσερα παιδιά.

Τον ηθοποιό αποχαιρέτισε με επαινετικά λόγια και o 49χρονος ηθοποιός Μάικλ Ράπαπορτ και το Κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Tribeca στη Νέα Υόρκη. 

*Να αναφέρουμε τέλος όπως γράφει και το σάιτ της εφημερίδας Έθνος, απ' όπου και η φωτ., πως η  μάνατζέρ του ηθοποιού, Tracey Miller, επιβεβαίωσε τη δυσάρεστη είδηση και ζήτησε εκ μέρους της οικογένειας να σεβαστούν όλοι την θλίψη τους.

 

Επιμέλεια: Τ. ΜΑΡΤΑΤΟΣ – Το άρθρο πρωτοανέβηκε στο ενημερωτικό portal thebest.gr