Την ταινία είχε σκηνοθετήσει ο Μάικλ Ρίτσι, το πρωτότυπο σενάριο που κέρδισε και Όσκαρ είχε γράψει ο Jeremy Larner ενώ ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ ήταν & παραγωγός
Πριν ακριβώς 50 χρόνια στις 29 Ιουνίου 1972 είχε κάνει πρεμιέρα στις Αμερικάνικες αίθουσες η ταινία «Ο Υποψήφιος – The Candidate» σε σκηνοθεσία του Michael Ritchie (1938-2001) με πρωταγωνιστή τον 85χρονο σήμερα Ρόμπερτ Ρέντφορντ που ήταν & παραγωγός του φιλμ, στο ρόλο ενός 30άρη ιδεαλιστή δικηγόρου, του Bill McKay που αποφασίζει να κατέβει υποψήφιος Γερουσιαστής στην Καλιφόρνια. Η συγκεκριμένη ταινία που άρεσε πολύ, τιμήθηκε με το βραβείο Όσκαρ καλύτερου πρωτότυπου σεναρίου του Jeremy Larner και μέχρι σήμερα, μισό αιώνα μετά παραμένει επίκαιρη και αιχμηρή χάρη και στο πνευματώδες ύφος της.
Η εφημερίδα The New York Times είχαν αποκαλέσει την ταινία ως "μία από τις λίγες, πολύ καλές και αληθινά αστείες Αμερικανικές πολιτικές κωμωδίες που γυρίστηκαν ποτέ".
Ο Bill McKay, γιος του πρώην Κυβερνήτη της Καλιφόρνια, John McKay, θα κληθεί ν’ αντιμετωπίσει τον ισχυρό Γερουσιαστή Crocker Jarmon (Don Porter) κι ενώ αρχικά λόγω της απειρίας του μοιάζει ότι θα χάσει, στην πορεία με την φρέσκια επικοινωνιακή του χάρη θ’ αρχίσει να κερδίζει έδαφος και το εκλογικό σώμα ενώ θα κερδίσει ανέλπιστα και τις εντυπώσεις στο εκλογικό ντιμπέιτ. Στο τέλος απευθυνόμενος στον επικεφαλής της καμπάνιας του, Martin Lucas (στο ρόλο ο Peter Boyle) τον ρωτά την απίστευτη ατάκα που έκτοτε έχει μείνει κλασική και «μάθημα» σε κάθε υποψήφιο της πολιτικής, «και τώρα Μάρβιν τι κάνουμε;».
H ιδέα για την ταινία λέγεται πως μπήκε στο μυαλό του Ρόμπερτ Ρέντφορντ παρακολουθώντας τη μάχη των Προεδρικών Εκλογών του 1968 μεταξύ του Ρεπουμπλικάνου Ρίτσαρντ Νίξον και του Δημοκρατικού Αντιπροέδρου του Λίντον Τζόνσον, Hubert Humphrey που ήταν ο υποψήφιος των Δημοκρατικών.
Ο Μάικλ Ρίτσι που συνεργάστηκε με τον Ρέντφορντ και στην ιδιαίτερη αθλητική, κοινωνική περιπέτεια «Πρωταθλητής του ιλίγγου» το 1969, συμφώνησε πως ήταν ένα πολύ καλό concept και μία ενδιαφέρουσα ιδέα να στήσουν μία ταινία με κεντρικό ήρωα, ένα φρέσκο πρόσωπο που μπαίνει στην πολιτική, ως μία εναλλακτική φωνή στο όλο σύστημα για να καταλήξει σαν τους πολιτικούς που αντιπαθούσε.
Τα γυρίσματα ξεκίνησαν στις 29 Νοεμβρίου του 1971 ενώ το φιλμ του στούντιο της Warner έπρεπε να είναι έτοιμο έως τον Ιούνιο του 1972, πράγμα που έγινε, για να προλάβει τις Προεδρικές εκλογές. Ένα από τα κόλπα της παραγωγής ήταν ότι περιλάμβανε μία περιοδεία με διάφορους σταθμούς του Ρέντφορντ που ουσιαστικά τον παρουσιαζόταν ως πραγματικός Υποψήφιος. Ο Ρέντφορντ στο πλαίσιο & των γυρισμάτων έκανε και καλά ομιλίες όπου δεν έλεγε κάτι ουσιαστικό. “Αγόραζαν” και πίστευαν ότι τους έλεγα, είχε πει έκπληκτος ο ίδιος ο Ρέντφορντ. Το σενάριο μάλιστα γραφόταν και άλλαζε ενώ γυριζόταν η ταινία και όσο για το εκπληκτικό φινάλε, λέγεται πως ήταν ιδέα του Ρέντφορντ.
Η κινηματογραφική σταρ και φίλη του, Νάταλι Γουντ είχε και καλά επισκεφθεί τον υποψήφιο Bill McKay και η σκηνή είναι από τις πιο ενδιαφέρουσες της ταινίας. Ήταν ένα αστείο των δύο σταρ και φίλων ότι και καλά η Γουντ συναντά τον Μακέι αλλά αυτός δεν αναγνωρίζει ποια είναι!
Οι κριτικοί της εποχής επαίνεσαν τον ρεαλισμό του φιλμ ενώ δεν έλειψαν και κάποιες φωνές από τον πολιτικό χώρο που έκαναν λόγο για μία υπεραπλουστευτική προσέγγιση και πως η ταινία έδινε μία όχι και τόσο κολακευτική εικόνα για τους πολιτικούς στα μάτια της νεολαίας.
Ίσως η πιο ειλικρινής ταινία για την Αμερικανική πολιτική και τα παρασκήνια της. Ο Ρέντφορντ, βασιλιάς του cool πρωτοστατεί στην πιο cool ταινία που έγινε ποτέ, είναι η ιδανική επιλογή για τον ρόλο του Υποψηφίου καθώς τα έχει όλα: το look των Κένεντι, μία αγορίστικη αγνότητα και ένα φυσικό χάρισμα, ίσως οι Δημοκρατικοί να τον σκέφτονταν ως πιθανό υποψήφιο στην πραγματικότητα, θα ήταν σίγουρος νικητής.
Αυτά τα ένθερμα σχόλια είχαν γραφτεί από τους κριτικούς.
Πάντως ο ίδιος ο Ρέντφορντ που δυσκολεύτηκε κάπως με τις πολλές σκηνές όπου απαιτούνταν πλήθος κόσμου, είχε δηλώσει πως «ένας πολιτικός χρειάζεται να πουλήσει και να χάσει ένα κομμάτι του εαυτού του στην όλη διαδικασία και εγώ δεν θα το ήθελα ποτέ αυτό να γίνει».
Στην ταινία τη σύζυγο του Bill McKay την υποδύεται η Karen Karlson και τον πρώην κυβερνήτη πατέρα του, ο Melvyn Douglas.
Κρίμα που η συγκεκριμένη ταινία που είχε και εμπορική επιτυχία όταν προβλήθηκε στις αίθουσες, έχει πολλά χρόνια να προβληθεί σε κάποιο Ελληνικό τηλεοπτικό κανάλι.
Κείμενο: ΤΑΚΗΣ Γ. ΜΑΡΤΑΤΟΣ - Δημοσιογράφος
