Αφιέρωμα στον σπουδαίο Ευρωπαίο auteur Ζαν Λικ Γκοντάρ από την Ταινιοθήκη της Ελλάδος - Παρουσιάζει το ντοκιμαντέρ "Godard par Godard"

Αυτή την Παρασκευή 1/12/2023 - Επίσης το STUDIO new star art cinema πραγματοποιεί έναν σινέ-Μαραθώνιο προβάλλοντας 10 ταινίες του σπουδαίου Γαλλοελβετού σκηνοθέτη

Η Ταινιοθήκη της Ελλάδος και το Γαλλικό Ινστιτούτο Ελλάδος θα παρουσιάσουν σε πανελλαδική πρεμιέρα το ντοκιμαντέρ της Φλοράνς Πλαταρέ "Ο Γκοντάρ για τον Γκοντάρ - Godard par Godard". Η προβολή θα πραγματοποιηθεί την Παρασκευή 1/12/2023 στις 8.30 μμ,  στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος (Ιερά Οδός 48, μετρό Κεραμεικός, στην Αθήνα) με αφορμή τη συμπλήρωση 1 έτους από το θάνατο του σπουδαίου Γάλλοελβετού δημιουργού και λίγο πριν τις 3 Δεκεμβρίου, ημερομηνία των γενεθλίων του. Αν βρισκόταν μαζί μας, ο Γκοντάρ θα γιόρταζε τα 93 του χρόνια…

 

Το ντοκιμαντέρ «Ο Γκοντάρ για τον Γκοντάρ - Godard par Godard» σκιαγραφεί μέσα από πλάνα αρχείου το πορτρέτο του Ζαν Λικ Γκοντάρ. Ακολουθεί την ξεχωριστή και αξιοσημείωτη πορεία του σκηνοθέτη, με τις απρόσμενες αποχωρήσεις και τις εντυπωσιακές επιστροφές, που δεν κοίταζε ποτέ πίσω, δεν γύριζε ποτέ την ίδια ταινία δύο φορές και συνέχιζε ακούραστα την έρευνά του με πραγματικά ανεξάντλητη έμπνευση. Μέσα από τα λόγια, το όραμα και το έργο του Godard, η ταινία αφηγείται μία ζωή γεμάτη κινηματογράφο: τη ζωή ενός ανθρώπου που απαιτούσε πάντα πολλά από τον εαυτό του και την τέχνη του, σε σημείο να συγχωνεύεται μαζί της.

Το ωριαίο αυτό ντοκιμαντέρ, σε σενάριο του Φρεντερίκ Μπονό και σκηνοθεσία της Φλοράνς Πλαταρέ, (είχε κάνει την πρεμιέρα του στο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ των Καννών ως φόρος τιμής στον Γκοντάρ, 8 μήνες μετά τον θάνατό του) περιλαμβάνει πλούσια πλάνα αρχείου, πολλά από τα οποία είναι άγνωστα ακόμα και στους φανατικούς φίλους του σκηνοθέτη, συμπεριλαμβανομένων εικόνων του από τα γυρίσματα κλασικών ταινιών της δεκαετίας του ’60, αλλά και σκηνών με τον ίδιο τον Γκοντάρ να περιπλανιέται στους δρόμους και τα καφέ του Παρισιού με ένα τσιγάρο στο χέρι. Επίσης, αποσπάσματα από τηλεοπτικές συνεντεύξεις του και βέβαια εξαιρετικό υλικό από το Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών το 1968, όταν ο Τρυφώ και ο Γκοντάρ επέμεναν ότι το ίδιο το φεστιβάλ θα έπρεπε να κλείσει σε ένδειξη αλληλεγγύης προς τους Γάλλους εργάτες και φοιτητές –τον μυθικό Μάη του ’68.

Ή τότε που ο Γκοντάρ άρχισε να χρησιμοποιεί ερωτήσεις του Τύπου για να μετατρέψει τις απαντήσεις του σε περφόρμανς. Έλεγε: «Είστε όλοι μέρος του συστήματος. Εγώ δεν είμαι».

Πρόκειται για μία χρονολογική παρουσίαση των ταινιών του Γκοντάρ, η οποία καταγράφει πού βρισκόταν όταν γύριζε κάθε κινηματογραφικό έργο – και, κυρίως, μεταφέροντας στον θεατή την ψυχική κατάσταση στην οποία βρισκόταν ο Γκοντάρ όταν γύριζε την κάθε ταινία.

Και βέβαια, τον ακούμε να μιλά ο ίδιος για το έργο του: για το πώς, ας πούμε, οι γυμνές σκηνές της Μπριζίτ Μπαρντό στην Περιφρόνηση έγιναν για να ικανοποιήσουν τον Αμερικανό διανομέα της ταινίας, για το πώς επεδίωκε να συγχωνεύσει το ντοκιμαντέρ με τη μυθοπλασία, ή για το πόσο πολύ μισούσε τα πλάνα με ζουμ. 

 

*Ο Ζαν Λικ Γκοντάρ (1930-2022) υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους δημιουργούς του γαλλικού κινηματογράφου. Με καταγωγή από την Ελβετία, σπούδασε ανθρωπολογία στο Παρίσι, όπου απορροφήθηκε από την αναδυόμενη παρισινή κινηματογραφοφιλία της δεκαετίας του 1950 και σύντομα, από κριτικός του κινηματογράφου, έγινε ένας από τους κορυφαίους σκηνοθέτες της Nouvelle Vague.

*Τέλος, με αφορμή τον 1 χρόνο μετά το θάνατο του εμβληματικού αυτού σκηνοθέτη του Ευρωπαϊκού σινεμά, το STUDIO new star art cinem, θα τιμήσει τη μνήμη & το έργο του προβάλλοντας σε ένα μαραθώνιο ταινιών, 10 από τις κορυφαίες ταινίες του, από την Παρασκευή 1/12/2023 στις 18:00 έως και το Σάββατο 2/12/2023 στις 18:00.

"Η ΤΕΧΝΗ ΜΑΣ ΕΛΚΥΕΙ, ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΠΙΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΜΑΣ ΕΑΥΤΟ" - ΖΑΝ-ΛΙΚ ΓΚΟΝΤΑΡ

 

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 1/12 - 18:00 – 20:00 ΟΛΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 1/12 - 20:00 – 22:00 - Η ΚΙΝΕΖΑ

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 1/12 - 22:00 – 00:00 - WEEKEND

ΣΑΒΒΑΤΟ 2/12 - 00:01 – 06:00 – ΙΣΤΟΡΙΑ (ΕΣ) ΤΟΥ ΣΙΝΕΜΑ

ΣΑΒΒΑΤΟ 2/12 -06:00 - 08:00 – ΜΙΑ ΠΑΝΤΡΕΜΕΝΗ ΓΥΝΑΙΚΑ

ΣΑΒΒΑΤΟ 2/12 -08:00 – 10:00 – ΠΑΘΟΣ

ΣΑΒΒΑΤΟ 2/12 - 10:00- 12:00 - ΧΑΙΡΕ ΜΑΡΙΑ

ΣΑΒΒΑΤΟ 2/12 - 12:00 – 14:00 ΕΠΙΛΕΓΜΕΝΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ(ΕΣ) ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ

ΣΑΒΒΑΤΟ 2/12 -14:00 – 16:00 – ΜΙΑ ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ ΣΥΜΜΟΡΙΑ

ΣΑΒΒΑΤΟ 2/12 -16:00 – 18:00 - ΠΕΡΙΦΡΟΝΗΣΗ

*Γενική είσοδος: 7€ κάθε προβολή,

24ωρο ενιαίο: 10€.

Περισσότερες πληροφορίες - κρατήσεις στο STUDIO new star art cinema

Οδός Σταυροπούλου 33, Αθήνα. ΤΗΛ: 210 8640054.

*Ο Ζαν Λικ Γκοντάρ είχε γεννηθεί στις 3 Δεκεμβρίου του 1930 και έφυγε από τη ζωή στις 13 Σεπτεμβρίου 2022 στην περιοχή Rolle της Ελβετίας.

Επιμέλεια ανάρτησης: Τ. ΜΑΡΤΑΤΟΣ - Το άρθρο πρωτοαναρτήθηκε από τον γράφοντα στο portal thebest.gr

Απόψε 17 Νοεμβρίου στο BBC Four HD αφιέρωμα στον Ρόμπερτ Ρέντφορντ μέσα από την εκπομπή "Robert Redford: Talking Pictures"

Σε αφήγηση της Sylvia Syms - Ο Ρέντφορντ στα 87 του χρόνια σήμερα παραμένει ένας μεγάλος σταρ και ένας υπέροχος καλλιτέχνης

Είναι και παραμένει ένας από τους πλέον αγαπητούς ηθοποιούς του Αμερικανικού κινηματογράφου με διεθνή απήχηση και μεγάλες επιτυχίες ως πρωταγωνιστής αλλά και ως σκηνοθέτης αρκεί να θυμηθούμε το συγκινητικό «Συνηθισμένοι Άνθρωποι» που του χάρισε και το Όσκαρ καλύτερης σκηνοθεσίας το 1981.

 

Την Παρασκευή 17 Νοεμβρίου 2023 στο BBC Four HD στις 12:45 AM έχει προγραμματιστεί η μετάδοση της εκπομπής "Robert Redford: Talking Pictures" σε αφήγηση της Sylvia Syms.

Όπως διαβάσαμε στο tvguide, παρουσιάζεται ένα αφιέρωμα στη ζωή και την καριέρα ενός από τους μεγαλύτερους καρδιοκατακτητές της μεγάλης οθόνης και η συγκεκριμένη εκπομπή περιλαμβάνει & αποσπάσματα από συνεντεύξεις του ίδιου και συνεργατών και συναδέλφων του που αποδεικνύουν πως ο Ρέντφορντ στη μεγάλη χρονικά & αξιόλογη καριέρα του έχει υπάρξει κάτι πολύ περισσότερο από ένα pin-up ξανθό αγόρι από την Καλιφόρνια. 

*Nα θυμίσουμε πως αυτή την περίοδο ευρεία δημοσιότητα έχει πάρει και πάλι η σημαντική ταινία «Τα Καλύτερα μας χρόνια» όπου είχε παίξει ο Robert Redford με την Μπάρμπρα Στρέιζαντ & πρωτοπροβλήθηκε πριν από ακριβώς 50 χρόνια στα σινεμά, λόγω και των εκτενών αναφορών της Στρέιζαντ στο memoir της "My Name is Barbra" που μόλις βγήκε.

Επιμέλεια: Τ. ΜΑΡΤΑΤΟΣ

Συγκίνηση και πλήθος σινεφίλ στην προβολή της ταινίας "Σόνια" του Τάκη Κανελλόπουλου με τον εκλιπόντα ηθοποιό Σπύρο Φωκά

Η κηδεία του Σπύρου Φωκά έγινε την Τρίτη 14/11 στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών όπου και ακούστηκε στη μνήμη του το τραγούδι «Παίξε ένα ζεϊμπέκικο να φύγω» σε στίχους που είχε γράψει ο ίδιος ο ηθοποιός

Αφιερωμένη στη μνήμη του εκλιπόντος σπουδαίου πρωταγωνιστή Σπύρου Φωκά, ο οποίος έφυγε από τη ζωή στα 86 του χρόνια, την Παρασκευή 10 Νοεμβρίου 2023, ήταν η προβολή της ταινίας «Σόνια» παραγωγής του 1980, σε σκηνοθεσία του σημαντικού σκηνοθέτη Τάκη Κανελλόπουλου (1933-1990). Στην ταινία αυτή που έχει προβληθεί ελάχιστα στην ελληνική τηλεόραση, πρωταγωνιστούσε ο αξέχαστος ηθοποιός πλάι στην Αντιγόνη Δουδούμη.

Η ταινία «Σόνια» προβλήθηκε την ίδια αυτή μέρα στην αίθουσα Παύλος Ζάννας σε αποκατεστημένη κόπια στο πλαίσιο του 64ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Με τη «Σόνια» ολοκληρώθηκαν οι προβολές του μεγάλου αφιερώματος της 64ης διοργάνωσης στη μοναδική, ποιητική κινηματογραφική ματιά του σπουδαίου Θεσσαλονικιού σκηνοθέτη Τάκη Κανελλόπουλου, δημιουργού ταινιών όπως η «Εκδρομή», «Παρένθεση», «Ουρανός», κ.α. Σύμφωνα με το σάιτ του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, το καλοκαίρι του ’66 η νεαρή Σόνια, ευαίσθητη και ονειροπόλα, ερωτεύεται τον ώριμο Τόνιο, καθηγητή μουσικής, παντρεμένο και πατέρα μιας κόρης. 

Για ένα σύντομο αλλά φωτεινό καλοκαίρι, προτού ο καθηγητής αναχωρήσει με την οικογένειά του στο εξωτερικό, ανάμεσά τους θα αναπτυχθεί ένα έντονο ειδύλλιο που θα σφραγίσει και τους δυο. Εγκαταλείποντας τους πειραματισμούς των προηγούμενων ταινιών του, ο Κανελλόπουλος αφηγείται στη Σόνια μια απλή ερωτική ιστορία που αφοπλίζει με την ανυπόκριτη τρυφερότητά της.

Πλάι στη στιβαρή μορφή του Σπύρου Φωκά, η Αντιγόνη Δουδούμη πλάθει μια αλησμόνητη Σόνια-αερικό, που κρύβει τη λύπη της πίσω από ένα γλυκόπικρο χαμόγελο, σχεδόν σαν ηρωίδα του Όζου. Τελευταία ταινία του Κανελλόπουλου, η Σόνια καλεί τον θεατή να βυθιστεί με παιδική αθωότητα και ενήλικη μελαγχολία στους δικούς του ματαιωμένους πόθους. 

Το σενάριο του φιλμ ήταν επίσης του Τάκη Κανελλόπουλου.

 Ο αρρενωπός και γοητευτικός Σπύρος Φωκάς στα νιάτα του. Ένας διεθνούς βεληνεκούς ηθοποιός με μεγάλη λάμψη.

Το κύκνειο αυτό άσμα του δημιουργού Τάκη Κανελλόπουλου, προλόγισαν ο σκηνοθέτης και πρόεδρος του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου, Μάρκος Χολέβας, ο οποίος συνεργάστηκε με τον Τάκη Κανελλόπουλο στις δύο τελευταίες ταινίες του, «Ρομαντικό Σημείωμα» και «Σόνια», καθώς και ο σκηνοθέτης, μελετητής του έργου του και παραγωγός ενός ντοκιμαντέρ για τον δημιουργό, Μάριος Παπαγεωργίου. Οι δυο τους μοιράστηκαν με το κοινό άγνωστες πτυχές του έργου του κινηματογραφικού Τάκη Κανελλόπουλου μετά την προβολή, ενώ τον συντονισμό της συζήτησης ανέλαβε ο συνεργάτης του διεθνούς προγράμματος του Φεστιβάλ και συγγραφέας, Γιάννης Παλαβός.

Αφηγητής στην ταινία "Σόνια" ήταν ο Γιώργος Μάζης.

 *Με την Κλαούντια Καρντινάλε το 1960 στο αριστουργηματικό φιλμ του Λουκίνο Βισκόντι "Ο Ρόκκο και τα αδέλφια του"

Όπως χαρακτηριστικά ανέφερε ο Μάρκος Χολέβας: «Ο Σπύρος Φωκάς είχε δεχθεί τότε με μεγάλη προθυμία να βοηθήσει τον Τάκη Κανελλόπουλο γιατί προερχόταν από την παλιά γενιά ηθοποιών με αναγνώριση στο εξωτερικό και εκτιμούσε την πορεία του. Όσοι μεσουράνησαν τη δεκαετία του ’60 και του ’70 αναγνώριζαν την πορεία του Τάκη Κανελλόπουλου». 

Ο Μάριος Παπαγεωργίου με τη σειρά του ανέφερε χαρακτηριστικά: «Είμαι πολύ συγκινημένος που η σημερινή προβολή είναι sold out, καθώς η μόνη προβολή που αξιώθηκε να έχει η ταινία ήταν στη Θεσσαλονίκη, σε έναν μόνο κινηματογράφο».

«Με τον Τάκη γνωριστήκαμε κάτω από ιδιαίτερες συνθήκες και όχι μέσα από τυχαία γεγονότα. Με τον φίλο Δημήτρη Γκιολέκα είχαμε ήδη κάνει δύο μικρούς μήκους ταινίες, προσπαθώντας με τα ελλιπή τεχνικά μέσα και τις περιορισμένες υποδομές στη Θεσσαλονίκη να εκφράσουμε το πάθος του σινεμά. Βρήκαμε λοιπόν έναν συμπατριώτη και ομοϊδεάτη, φυσικά με μεγαλύτερο ταλέντο από εμάς, οπότε ενώσαμε τις δυνάμεις μας για να ικανοποιήσουμε το δικό του πάθος αυτή τη φορά, στις δύο τελευταίες ταινίες του, το Ρομαντικό Σημείωμα και τη Σόνια», υπογράμμισεε ο Μάρκος Χολέβας & πρόσθεσε: «νομίζω ότι αυτό που χαρακτηρίζει τις ταινίες του Τάκη είναι το πάθος και το γεγονός ότι ήταν σε θέση να αγνοεί κάθε πιθανή κριτική που θα άκουγε σε ένα Φεστιβάλ. 

Εκείνη την εποχή, ήταν πολύ πιο άγριο το κλίμα στα κινηματογραφικά φεστιβάλ. Δεν εννοώ φυσικά ότι δεν τον ενδιέφερε τι θα πει το κοινό. Απλώς ήξερε ότι ήταν λίγο εξόριστος στην εποχή του, καθώς προσπαθούσε να κάνει ταινίες που προβάλλουν το ρομαντικό στοιχείο σε μια περίοδο όπου η επικρατούσα τάση σχετιζόταν με τη μαζικότητα, την επαναστατικότητα και την πολιτικοποίηση».

Από τον Μάριο Παπαγεωργίου τονίστηκε πως «στην 1η Εβδομάδα Ελληνικού Κινηματογράφου είχε τότε εμφανιστεί ένας νεαρός σκηνοθέτης αγνώστων λοιπών στοιχείων, ο Τάκης Κανελλόπουλος, με μια ταινία για τα έθιμα του γάμου στη δυτική Μακεδονία. Για τον σκηνοθέτη-γέννημα θρέμμα της πόλης του Φεστιβάλ, ο Μάριος Πλωρίτης είχε γράψει, αναφερόμενος στην 1η Εβδομάδα Ελληνικού Κινηματογράφου, στις 27 Σεπτεμβρίου του 1960: “Και μόνο το γεγονός ότι χάρη στο Φεστιβάλ απεκαλύφθη ένας νέος με μεγάλο ταλέντο, και εννοώ βεβαίως τον Τάκη Κανελλόπουλο, σημαίνει ότι άξιζε κάθε κόπος που κατεβλήθη για το Φεστιβάλ. Αποτελεί (η αποκάλυψη του Κανελλόπουλου) δε τον εκλεκτό συνήγορό του για τη μόνιμη ετήσια καθιέρωσή του’’. Ο Κανελλόπουλος υπήρξε μια καθολικά αναγνωρισμένη μορφή του ελληνικού κινηματογράφου που γνώρισε τη διεθνή ακτινοβολία».

Όπως εξιστόρησε ο Μάρκος Χολέβας, “ο Τάκης Κανελλόπουλος δεν υπολόγιζε ότι η Σόνια θα ήταν η τελευταία του ταινία και παρόλο που η υποδοχή της ήταν πολύ αρνητική, επιθυμούσε να γυρίσει μία ακόμη ταινία, τελείως διαφορετική, με μεγαλύτερο προϋπολογισμό. Το στοιχείο αυτό την καθιστούσε σχεδόν μη υλοποιήσιμη, καθώς τη χρηματοδότηση των δύο τελευταίων ταινιών του είχε αναλάβει η οικογένεια Κανελλόπουλου χάρη στην επιχειρηματική της δράση στη Θεσσαλονίκη. Ο Τάκης Κανελλόπουλος, μετά τον Μακεδονικό Γάμο, είχε την προώθηση και την υποστήριξη της σημαντικής και επιδραστικής δημοσιογράφου της δεκαετίας του ’60, Ελένης Βλάχου, η οποία βοήθησε στη χρηματοδότηση της μεγάλης παραγωγής της ταινίας «Ουρανός», της πρώτης μεγάλου μήκους του σκηνοθέτη, το 1962, ενώ η τελευταία του ταινία που δεν χρηματοδοτήθηκε από την οικογένεια Κανελλόπουλου ήταν το «Χρονικό Μιας Κυριακής» (1975), η οποία γυρίστηκε με την υποστήριξη του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου. Ουσιαστικά ζούσε πάντα αυτοεξόριστος εδώ, χωρίς οποιαδήποτε επαφή με το υπόλοιπο κινηματογραφικό γίγνεσθαι της Αθήνας».

 

Επιστρέφοντας στον Σπύρο Φωκά η κηδεία του τελέστηκε την Τρίτη 14 Νοεμβρίου 2023 στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών. Η σορός του είχε τοποθετηθεί στην αίθουσα πολιτικής κηδείας από τις 12 το μεσημέρι έως 14.00 & σύμφωνα με την τελευταία επιθυμία του, μεταφέρθηκε στη συνέχεια στη Ριτσώνα για αποτέφρωση.

Η σύζυγος του ηθοποιού Λίλιαν Παναγιωτοπούλου και η θετή κόρη του, Κωνσταντίνα ήσαν ντυμένες συμβολικά με λευκά σακάκια. Ανάμεσα στους παρευρισκόμενους που έσπευσαν να αποχαιρετίσουν τον σπουδαίο Σπύρο Φωκά ήταν και η Άννα Φόνσου.Ο Σπύρος Φωκάς ήταν ένας εκπληκτικής αρρενωπής ομορφιάς ηθοποιός και ένας πρωταγωνιστής που κατακτούσε το κοινό.

 

Μία περίπου εβδομάδα πριν φύγει από τη ζωή στην ΕΡΤ1 είχε προβληθεί η κοινωνική ταινία «Εγωισμός» του 1964 σε σενάριο και σκηνοθεσία του Γιάννη Δαλιανίδη όπου ο Σπύρος Φωκάς ήταν το ερωτικό μήλο της έριδος ανάμεσα σε δύο αδελφές, την Τζένη Ρουσσέα και την ατίθαση Ζωή Λάσκαρη. 

Αναμφίβολα από τις ωραιότερες παρουσίες αυτού του ξεχωριστής ακτινοβολίας ηθοποιού ήταν στην ταινία του Γιώργου Σκαλενάκη «Ντάμα Σπαθί» (κάτω φωτ.) το 1966 που μάλιστα είχε ταξιδέψει στο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ του Σικάγο του 1967. Μία ιδιαίτερα ατμοσφαιρική ταινία με έναν πολύ ερωτικό Σπύρο Φωκά και μία αιθέρια Έλενα Ναθαναήλ και μουσική υπόκρουση από τον σπουδαίο, εκλιπόντα συνθέτη Γιάννη Μαρκόπουλο. Από τις σκηνές που έχουν μείνει στη μνήμη των θεατών από την «Ντάμα Σπαθί» είναι σίγουρα αυτή που ο Σπύρος Φωκάς «αποπλανεί» την παντρεμένη Έλενα Ναθαναήλ και ανεβαίνουν τα σκαλάκια για το σπίτι του, στο πανέμορφο Ναύπλιο.

 

Ο γεννημένος στην Πάτρα τον Αύγουστο του 1937, και με ρίζες από την Κέρκυρα, ηθοποιός ήταν ιδιαίτερα αγαπητός και στην γειτονική Ιταλία (δεν είναι και λίγο στο ξεκίνημα σου να παίζεις σε ταινία του Λουκίνο Βισκόντι πλάι στον Αλέν Ντελόν, την Κλαούντια Καρντινάλε και την μεγάλη Κατίνα Παξινού στο «Ρόκκο και τα αδέλφια του» το 1960).

Σε συνέντευξη του στο Πατρινό περιοδικό Trip και την συνάδελφο δημοσιογράφο Άντυ Μπακοπούλου ο Σπύρος Φωκάς που ανήκει στους Έλληνες ηθοποιούς που όντως έκαναν διεθνή καριέρα, είχε αναφέρει πως οι ηθοποιοί που θαύμαζε και εκτιμούσε ήταν ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο, ο Τζακ Νίκολσον με τον οποίο είχε γνωριστεί σ’ έναν αγώνα μπάσκετ, ο Αλ Πατσίνο και ο Ντάστιν Χόφμαν, ο Πολ Νιούμαν ο οποίος δεν εκμεταλλεύτηκε ποτέ την εμφάνιση του και ίσως ατύχησε επειδή συνέπεσε χρονικά με τον Μπράντο, όπως χαρακτηριστικά είχε πει ο Σπύρος Φωκάς, αλλά και ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ που είναι και πολύ καλός σκηνοθέτης, όπως είχε τονίσει.

Γράφτηκαν πολλά αυτές τις μέρες για τον Σπύρο Φωκά, για το πόσο αξιοπρεπής άνθρωπος ήταν, για το πόσο μεγάλο ταλέντο ήταν, για τη «μεσογειακή αρρενωπότητα» του που είχε εξυμνήσει και ο Γιάννης Δαλιανίδης περιγράφοντας την εμφάνιση του στην ταινία (μία από τις πρώτες που έπαιξε), «Το ματωμένο Ηλιοβασίλεμα» το 1959 του Ανδρέα Λαμπρινού.

 

Κατάφερε & έπαιξε στο Χόλιγουντ και όχι ρολάκια αλλά μεγάλους ρόλους και όπως διαβάσαμε στα αφιερώματα των Ελληνικών εφημερίδων, ο Σιλβέστερ Σταλόνε με τον οποίο έπαιξαν το 1988 στο «Ράμπο 3» (πάνω φωτ.) σε σκηνοθεσία Peter MacDonald που έκανε εισπράξεις κοντά 190 εκατ. δολαρίων, στην αρχή τον είχε αντιμετωπίσει με επιφύλαξη και εχθρικά, ωστόσο στη συνέχεια είχαν μία εξαιρετική συνεργασία. Ο λόγος ήταν μία όχι και τόσο καλή εμπειρία που κουβαλούσε ο Σταλόνε από τη συνεργασία του με έναν Ελληνικής καταγωγής Αμερικανό σκηνοθέτη!

"Το Διαμάντι του Νείλου" σε σκηνοθεσία Lewis Teague με την Κάθλιν Τέρνερ που βγήκε στις κινηματογραφικές αίθουσες το 1986. 

Τέλος ακούστηκε πως η πολιτεία δεν είχε τιμήσει όσο θα έπρεπε τον Σπύρο Φωκά και θα συμφωνήσουμε και γι’ αυτό το λόγο αυτή η συγκυρία της προβολής της ταινίας «Σόνια» με τον Σπύρο Φωκά σε σκηνοθεσία του Τάκη Κανελλόπουλου στη Θεσσαλονίκη, την ημέρα μάλιστα που γνωστοποιήθηκε ο θάνατος του ηθοποιού, ήταν ίσως το μεγαλύτερο βραβείο έστω & μετά θάνατον.

Επιμέλεια άρθρου: ΤΑΚΗΣ Γ. ΜΑΡΤΑΤΟΣ - Το άρθρο σε μία πρώτη μορφή αναρτήθηκε στο ενημερωτικό portal thebest.gr