Ο θρυλικός Ιταλός σχεδιαστής μόδας Νίνο Τσερούτι είχε ντύσει πολλούς Χολιγουντιανούς σταρ στο απόγειο τους

Ανάμεσα τους, οι Μάικλ Ντάγκλας, Ρίτσαρντ Γκιρ, Ντον Τζόνσον, Τομ Χανκς, Κλιντ Ίστγουντ και ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ στην "Ανήθικη Πρόταση" του 1993

Σημαντική συνεισφορά στον κινηματογράφο ντύνοντας με τον πιο κομψό τρόπο μεγάλους Χολιγουντιανούς σταρ, είχε ο αποκαλούμενος σχεδιαστής της casual κομψότητας Νίνο Τσερούτι, όπως έγραψε η εφημερίδα Τα Νέα, ο οποίος έσβησε στα 91 του χρόνια το περασμένο Σάββατο 15 Ιανουαρίου 2022. 

 

Η ωραία αυτή φωτ. είναι από το σάιτ forceone.net

«Όταν σε ντύνει ο Nino Cerruti σε μία ταινία, ξέρεις ότι μπορείς να βασιστείς σε αυτόν καθώς τα ρούχα του θα σε βοηθήσουν και στην ακριβή ενσάρκωση του χαρακτήρα που θα υποδυθείς», είχε πει για τον Τσερούτι, ο ηθοποιός Philippe Noiret.

Ο Cerruti υπήρξε μία εμβληματική μορφή της ανδρικής μόδας και ο οίκος Cerruti 1881 είχε δυναμική παρουσία και στην Ελλάδα και στην Αθήνα με μπουτίκ επί της οδού Ακαδημίας κοντά στο Κολωνάκι. 

 

Έντυσε πολλούς αστέρες του Hollywood την περίοδο που βρίσκονταν στο απόγειο τους συμβάλλοντας στην επιτυχία των ρόλων και των ταινιών τους. Εισήγαγε το λεγόμενο "casual chic" στυλ στην ανδρική μόδα λανσάροντας άνετα, «εύπλαστα»  κοστούμια. Όπως έγραψε η Έφη Φαλίδα στην εφημερίδα Τα Νέα, ο Νίνο Τσερούτι ελάφρυνε το ανδρικό σώμα με τα άνετα κοστούμια του και μετέδωσε στον πιο επιδέξιο συνεργάτη του που έμεινε 7 χρόνια κοντά του, τον Τζόρτιζο Αρμάνι, αυτήν την ιδιαίτερη και τόσο elegant  άποψη για το ανδρικό ντύσιμο. 

Ο Τσερούτι πέθανε στο νοσοκομείο Vercelli στην βοεριοδυτική περιοχή του Piedmont, όπου και είχε εισαχθεί για εγχείρηση στο ισχίο, όπως έγραψε η Ιταλική εφημερίδα Corriere della Sera.

Ο Cerruti όπως γράφτηκε, ήταν μία από τις κυρίαρχες φιγούρες της ανδρικής μόδας του 20ου αιώνα με ένα look που ήταν συνάμα στιλάτο & «relaxed».

"Θέλω οι άνδρες να νιώθουν και να είναι περισσότερο ελεύθεροι μέσα στην κομψότητα τους και μαζί να υπάρχει μεγαλύτερη κομψότητα και αριστοκρατικότητα στην ελευθερία τους", είχε πει ο ίδιος.

 

Ψηλός και λεπτός ο Cerruti ήταν μόλις 20 χρονών όταν το 1950 έμελλε με το θάνατο του πατέρα του να γίνει επικεφαλής της οικογενειακής εταιρείας που είχε ιδρύσει το 1881 στην Biella, κέντρο της Ιταλικής υφαντουργίας ο παππούς του.

"Ένας γίγαντας των Ιταλών επιχειρηματιών μας άφησε" είπε σε δήλωση του ο Gilberto Pichetto, αναπληρωτής υπουργός οικονομικής ανάπτυξης.

Ο Cerruti χαρακτηρίστηκε ένας «φιλόσοφος της ένδυσης».

 

Άνοιξε το πρώτο του μαγαζί στο Παρίσι το 1967 όπου λάνσαρε με ιδιαίτερη επιτυχία το luxury brand του οδηγώντας το σύντομα στην παγκόσμια καταξίωση.

Ο οίκος Τσερούτι στράφηκε και στην παραγωγή αρωμάτων, παπουτσιών, ρολογιών και κοσμημάτων.

 

Aνάμεσα στους σταρ που έντυσε ο Τσερούτι μοναδικά ήταν ο  Richard Gere στην μεγάλη κινηματογραφική επιτυχία «Pretty Woman» του 1990 και ο Robert Redford ως ο δισεκατομμυριούχος John Gage στην πολυσυζητημένη «Ανήθικη Πρόταση - Indecent Proposal» του Άντριαν Λάιν το 1993. 

 

Ακόμα είχε ντύσει τον Jean-Paul Belmondo, τον Michael Douglas στο φιλμ «Wall Street» και στο «Basic Instinct» το 1992, τον Τομ Χανκς στην «Φιλαδέλφεια» το 1993, ρόλο για τον οποίο ο Χανκς κέρδισε Όσκαρ ερμηνείας, τον Κλιντ Ίστγουντ ως προεδρικό σωματοφύλακα στο «In the line of fire», τον Jack Nicholson στο «The Witches of Eastwick» το 1986 αλλά και τον Χάρισον Φορντ, καθώς και τον Don Johnson με τροπικά, παστέλ πουκάμισα στο τηλεοπτικό «Miami Vice» των 80ς.

 

Τέλος ο ίδιος είχε κάνει και cameo εμφανίσεις σε φιλμ του Hollywood όπως τα "Cannes Man" (1996) και "Holy Man" (1998).

Ο Νίνο Τσερούτι είχε ακόμα φτιάξει το περίφημο ψάθινο καπέλο της Φέι Νταναγουέι στο φιλμ του 1967, "Μπόνι και Κλάιντ".

Τη δεκαετία του 1990, ο οίκος μόδας Cerruti 1881 αποδέχθηκε πρόταση να είναι ο επίσημος ενδυματολόγος της ομάδας Ferrari Formula 1.

Τέλος όπως διαβάσαμε, το 2001 σε μία περίοδο έντονου ανταγωνισμού στον χώρο της μόδας και της υψηλής ραπτικής, πούλησε την επωνυμία "Cerruti 1881" σε Ιταλούς επενδυτές και στη συνέχεια το διάσημο label αποκτήθηκε από Αμερικάνικο επενδυτικό fund για να καταλήξει στο Κινέζικο group Trinity.

Επιμέλεια: ΤΑΚΗΣ Γ. ΜΑΡΤΑΤΟΣ- To άρθρο πρωτοαναρτήθηκε από τον γράφοντα στο ενημερωτικό portal thebest.gr

Αντίο στην Μέριλιν Μπέργκμαν, την Οσκαρική στιχουργό του "The Way We Were " που είχε ερμηνεύσει μοναδικά η Μπάρμπρα Στρέιζαντ

Μαζί με τον σύζυγο της, Άλαν Μπέργκμαν είχαν τιμηθεί 3 φορές με το βραβείο Όσκαρ για τραγούδια που έγραψαν υπέροχους και αξεπέραστους στίχους

Θλίψη και συγκίνηση προξένησε η είδηση ότι έφυγε το περασμένο Σάββατο 8 Ιανουαρίου 2022 από τη ζωή στα 93 της χρόνια η Μέριλιν Μπέργκμαν - Marilyn Bergman, η οποία μαζί με τον αγαπημένο σύζυγο της Άλαν Μπέργκμαν είχαν γράψει τους στίχους σε υπέροχα τραγούδια και είχαν τιμηθεί 3 φορές με το βραβείο Όσκαρ καλύτερου τραγουδιού. 

 

Πιο συγκεκριμένα είχαν πάρει το Όσκαρ για την υπέροχη μπαλάντα «The Windmills of Your Mind» (μουσική Μισέλ Λεγκράν) από την ταινία του 1968 σε σκηνοθεσία Νόρμαν Τζούισον «The Thomas Crown Affair» με την Φέι Νταναγουέι και τον Στιβ ΜακΚουίν, για το θρυλικό κομμάτι «The Way We Were - Τα Καλύτερα μας Χρόνια» από την ομώνυμη ρομαντική ταινία του Σίντνει Πόλακ με την Μπάρμπρα Στρέιζαντ και τον Ρόμπερτ Ρέντφορντ (μουσική Μάρβιν Χάμλις) και το 1983 για το «Papa can you hear me» από την ταινία "Γιεντλ" σε σκηνοθεσία της Μπάρμπρα Στρέιζαντ σε μουσική και πάλι του Μισέλ Λεγκράν.

 

*Στη φωτ. η Μέριλιν Μπέργκμαν, ο σύζυγος της Άλαν, η Μπάρμπρα Στρέιζαντ που τη θεωρούσαν «οικογένεια» και ο σπουδαίος συνθέτης Μισέλ Λεγκράν.

Η Στρέιζαντ που τον ερχόμενο Απρίλιο θα γίνει αισίως 80 χρονών εξέφρασε τη βαθιά της λύπη για το θάνατο της Μέριλιν Μπέργκμαν καθώς οι Μπέργκμαν για την ίδια όπως είπε, είναι σαν οικογένεια. Αξίζει να σημειωθεί πως η Στρέιζαντ έχει ερμηνεύσει περισσότερα από εξήντα τραγούδια που τους στίχους έχουν γράψει η Μέριλιν και ο Άλαν Μπέργκμαν. Όπως είχε γράψει με αφορμή τον δίσκο που είχαν κάνει μαζί το 2011 «What Matters Most», "οι στίχοι τους μοιάζουν με μία μινιατούρα σεναρίου δίνοντας την ευκαιρία στον καλλιτέχνη να τους ερμηνεύσει και να τους προσεγγίσει ως ηθοποιός, κάτι που πάντα επιχειρώ όταν τραγουδώ".

Επίσης είχε πει πως οι στίχοι των Μπέργκμαν μιλούσαν κυρίως για την αγάπη και τις διάφορες εκφάνσεις της. 

*Οι Ρόμπερτ Ρέντφορντ και Μπάρμπρα Στρέιζαντ στα αξεπέραστα "Καλύτερα μας Χρόνια" που θριάμβευσαν στην απονομή των Όσκαρ το 1974.

«Αντιλαμβάνονται σε βάθος και συχνά με έναν ποιητικό λυρισμό τις ανθρώπινες σχέσεις, που είναι άλλοτε λογικές κι άλλοτε το αντίθετο, γεμάτες πάθος και άλλες φορές απογοητευτικές», είχε αναφέρει η Μπάρμπρα Στρέιζαντ, η οποία ήταν μόλις 18-19 ετών και τραγουδούσε σ’ ένα χώρο στο Greenwich Village στη Νέα Υόρκη, άσημη ακόμα όταν πήγαν και την πρωτάκουσαν η Μέριλιν και ο Άλαν Μπέργκμαν και αμέσως την ξεχώρισαν. «Ήταν μοναδική», είχε αναφέρει η Μέριλιν Μπέργκμαν τονίζοντας πως το να έχεις τη φωνή της Στρέιζαντ στο μυαλό σου όταν γράφεις στίχους τραγουδιών αποτελεί ίσως την ιδανικότερη έμπνευση.

 

Η Μέριλιν Μπέργκμαν είχε γεννηθεί στις 10 Νοεμβρίου του 1928 στο Μπρούκλιν, της Νέας Υόρκης. Ο σύζυγος της και σταθερός συνεργάτης, Άλαν Μπέργκμαν είναι σήμερα 96 ετών. Απέκτησαν μία κόρη και μία εγγονή. 

Όπως γράφτηκε, η Μέριλιν Μπέργκμαν πέθανε στο σπίτι της στο Λος Άντζελες, έχοντας στο πλευρό της τον 96χρονο σύζυγό της Άλαν (ήταν παντρεμένοι από το 1958) και την κόρη τους, σύμφωνα με τον ατζέντη της.

Το επιτυχημένο στιχουργικό δίδυμο συνεργάστηκε για πληθώρα θεατρικών, τηλεοπτικών και κινηματογραφικών έργων & ήταν γνωστό για την «εξειδίκευσή» του στις μπαλάντες.

Τραγούδια με στίχους τους που έγιναν εμπορικές επιτυχίες ερμήνευσαν και οι Φρεντ Αστέρ και Φρανκ Σινάτρα.

Ο θάνατος της Μέριλιν Μπέργκμαν συνδέεται με αναπνευστική ανεπάρκεια, αλλά όχι εξαιτίας του Covid-19.

Αξίζει τέλος να αναφέρουμε πως οι Μπέργκμαν είχαν προταθεί συνολικά για 16 Όσκαρ, ενώ είχαν κερδίσει και βραβεία Grammy και Emmy και είχαν περιληφθεί στους στιχουργούς του Hall of Fame το 1980.

 

Η Μπάρμπρα Στρέιζαντ απευθυνόμενη στους δυο τους είχε αναφέρει, "μπορεί να πέρασαν δεκαετίες αφότου πρωτογνωριστήκαμε και τα χρόνια πέρασαν γρήγορα αλλά είμαι πολύ χαρούμενη που οι δυο σας και οι μαγικοί στίχοι και λέξεις που γράψατε μπήκαν στη ζωή μου και την άλλαξαν και είμαι επίσης χαρούμενη που εσείς με αφήσατε να γίνω μέρος της δικής σας ζωής".

 

Τέλος όπως έγραψε και το thewrap.com, από τα ωραιότερα τραγούδια τους ήταν και το “You Don’t Bring Me Flowers”, μία μπαλάντα που τραγούδησε ντουέτο η Μπάρμπρα Στρέιζαντ με τον Νιλ Ντάιμοντ καθώς και τα “What Are You Doing the Rest of Your Life?” “How Do You Keep the Music Playing?”.

Επιμέλεια: ΤΑΚΗΣ Γ. ΜΑΡΤΑΤΟΣ -Το άρθρο σε μία πρώτη μορφή αναρτήθηκε από τον γράφοντα στο ενημερωτικό portal thebest.gr

Το Χόλιγουντ αποχαιρέτισε με ιδιαίτερη συγκίνηση τον σπουδαίο Αφροαμερικανό ηθοποιό Σίντνει Πουατιέ που έσβησε στα 94 του χρόνια

Όπως έγραψε και ο Ελληνικός Τύπος, ο εκλιπών ηθοποιός & σκηνοθέτης, από τους μεγαλύτερους σταρ του '60, άνοιξε το δρόμο για την ισότιμη μεταχείριση των Αφροαμερικανών καλλιτεχνών

H είδηση για το θάνατο του σπουδαίου Αφροαμερικανού ηθοποιού Sidney Poitier που είχε καταγωγή από τις Μπαχάμες, σε ηλικία 94 ετών πραγματικά λύπησε τους σινεφίλ και στην Ελλάδα. Το δυσάρεστο νέο έγινε γνωστό την Παρασκευή 7 Ιανουαρίου 2022 αργά το απόγευμα και αμέσως τα σάιτ και τα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων άρχισαν να κάνουν αφιερώματα σ’ έναν από τους μεγάλους σταρ του παλιού Χόλιγουντ. 

 

Πολύ μας συγκίνησε διαβάζοντας πως ο σχεδόν αγράμματος έως τα 16 του Σίντνεϊ Πουατιέ (τότε του έμαθε να διαβάζει ένας Αμερικανοεβραίος, με τον οποίο δούλευε μαζί) πάλεψε δυνατά να ξεφύγει από τη μοίρα πολλών Αφροαμερικανών της γενιάς του και πάντα διακρινόταν πέρα από το αγέρωχο, όμορφο ανάστημα του, για την αξιοπρέπεια, την κομψότητα και τον δυναμισμό μου.

Στο αφιέρωμα της εφημερίδας Daily Mail διαβάσαμε πως ο Πουατιέ που ουσιαστικά είχε αποσυρθεί από την ενεργό δράση ως ηθοποιός ή σκηνοθέτης από τις αρχές του 2000, παρότι σεβόταν την κινηματογραφική βιομηχανία και τους συναδέλφους του, εν τούτοις είχε και ανάμικτα αισθήματα για το Χόλιγουντ και συχνά θεωρούσε πως το βραβείο Όσκαρ α’ ανδρικού ρόλου για το «Lillies of the field – Κρίνα του αγρού ή Κάτω από το Βλέμμα του Θεού» σε σκηνοθεσία Ραλφ Νέλσον που κέρδισε το 1964 γράφοντας ιστορία καθώς έγινε ο πρώτος μαύρος ηθοποιός που τιμήθηκε με Όσκαρ α' ανδρικού ρόλου, ίσως του είχε τελικά δοθεί περισσότερο στο πλαίσιο της ανήσυχης δεκαετίας του ’60 πάνω σε θέματα ελευθεριών και δικαιωμάτων των μαύρων και λιγότερο για την καθαρά καλλιτεχνική του αξία. Όπως και να έχει ο Πουατιέ απέδειξε πως το άξιζε πέρα για πέρα.

 

Είχε ξαναπροταθεί το 1959 για το «The Defiant Ones - Όταν Σπάσαμε τις Αλυσίδες» όπου έπαιζε με τον Τόνι Κέρτις  σε σκηνοθεσία του Stanley Kramer ωστόσο όπως έχει γραφτεί, ήταν μάλλον άδικο πως προσπεράστηκαν από τα Όσκαρ οι ερμηνείες του σε 3 πολύ επιτυχημένες ταινίες που έμελλε να προβληθούν την περίοδο 1967 και 1968 και που έκαναν τον Πουατιέ εκείνη την χρονιά τον απόλυτο σούπερ σταρ. 

 

Ο λόγος φυσικά για το «In the Heat of the Night – Ιστορία ενός εγκλήματος» του Νόρμαν Τζούισον όπου ο Πουατιέ έκανε έναν αστυνομικό, τον κύριο Τιμπς με συμπρωταγωνιστή τον Ροντ Στάιγκερ που κέρδισε και το Όσκαρ καλύτερου α’ ανδρικού ρόλου (το φιλμ πήρε και το Όσκαρ καλύτερης ταινίας τότε), το επίσης «εμβληματικό» και αρκετά πρωτότυπο όσον αφορά στο θέμα ενός Αφροαμερικανού, τον οποίο φέρνει για σύζυγο της μία νεαρή λευκή Αμερικανίδα, στο «Guess Who's Coming to Dinner» του Στάνλει Κρέιμερ (με συμπρωταγωνιστές τους Σπένσερ Τρέισι και Κάθριν Χέμπορν) και στο επίσης κοινωνικό φιλμ «To Sir, with Love» σε σκηνοθεσία James Clavell.

 

Το Αμερικανικό περιοδικό Premiere σ’ ένα τεύχος του το 2005 (Απρίλιος) είχε κάνει ένα αφιέρωμα στους 50 μεγαλύτερους σταρ του Χόλιγουντ και ο Πουατιέ είχε μία κυρίαρχη, περίοπτη θέση στη λίστα, στην 20η θέση με 1ο τον Κάρι Γκραντ. Είχε ειπωθεί πως ο Πουατιέ ήταν ένας «μαύρος Κάρι Γκραντ» ενώ ένας άλλος χαρακτηρισμός που τον ακολουθούσε ήταν ο «Μάρτιν Λούθερ Κινγκ του κινηματογράφου».

 

Είναι γεγονός πως άνοιξε το δρόμο για την αληθινά ισότιμη μεταχείριση των Αφροαμερικανών ηθοποιών και γενικότερα καλλιτεχνών και ακόμα και σε μεγαλύτερη ηλικία ο Πουατιέ μπορούσε να δέχεται προτάσεις για υψηλού επιπέδου φιλμ όπως τη δεκαετία του ΄90 που έπαιξε στην πρωτότυπη περιπέτεια που είχε κάνει και με τον κόσμο των κομπιούτερ, «Sneakers – Οι Αθόρυβοι» του Φιλ Άλντεν Ρόμπινσον πλάι στον Ρόμπερτ Ρέντφορντ, τον Ρίβερ Φίνιξ, τον Μπεν Κίνγκσλει, κ.α. 

 

Ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ σε δήλωση του για τον Πουατιέ ανέφερε τα εξής: «Ο Σίντνει δεν ήταν απλώς ένας σπουδαίος ηθοποιός, ήταν ένας γίγαντας των πολιτικών δικαιωμάτων και ένας αφοσιωμένος ανθρωπιστής. Δημιουργήσαμε μία φιλία όταν δουλέψαμε μαζί, εκτίμησα την καλοσύνη του, την κομψότητα και την αίσθηση του χιούμορ του».

 

Αξίζει να αναφέρουμε πως το 2002 στην απονομή των βραβείων Όσκαρ, ο Πουατιέ και ο Ρέντφορντ έλαβαν τιμητικά Όσκαρ για το σύνολο της προσφοράς τους στην κινηματογραφική τέχνη και σε εκείνη την απονομή είχαν πάρει Όσκαρ α’ ρόλου και δύο Αφροαμερικανοί ηθοποιοί (ο δρόμος που είπαμε πως άνοιξε ο Πουατιέ) και ήσαν ο Ντενζέλ Ουάσινγκτον για την «Ημέρα εκπαίδευσης» και η Χάλε Μπέρι για το «Χορό των τεράτων».

 

 

Πολλοί καλλιτέχνες έσπευσαν με αναρτήσεις και ανακοινώσεις τους να αποχαιρετίσουν τον Πουατιέ όπως η Γούπι Γκόλντμπεργκ, ο Μόργκαν Φρίμαν, ο Ντον Τσιντλ, ο Χάρι Μπελαφόντε, ο οποίος είπε πως «για ογδόντα χρόνια ο Σίντνει κι εγώ γελάσαμε και κάναμε όσες αταξίες μπορούσαμε», ο Ντενζέλ Ουάσινγκτον, η Βαϊόλα Ντέιβις, ο Τζέφρι Ράιτ, η Οκτάβια Σπένσερ, η Όπρα Γουίνφρει, κ.α. Επίσης ο πρώην Αμερικανός Πρόεδρος Μπάρακ Ομπάμα έγραψε στο twitter, «μέσα από τους πρωτοποριακούς του ρόλους και το μοναδικό του ταλέντο ο Σίντνει Πουατιέ ήταν η επιτομή της αξιοπρέπειας και της χάρης». 

 

Ο Ομπάμα είχε τιμήσει τον Πουατιέ το 2009 με την ύψιστη τιμή των ΗΠΑ, το Προεδρικό Μετάλλιο της Ελευθερίας.

*Σκηνή από το "Guess Who's coming to Dinner" με τους Σπένσερ Τρέισι και Κάθριν Χέμπορν.

Τέλος αυτό που μας μένει είναι πως ο Πουατιέ, αυτός ο υπέροχος ηθοποιός που είχε κάνει περισσότερες από σαράντα ταινίες (είχε παίξει και στην 1η ταινία του σκηνοθέτη Σίντνει Πόλακ «The Slender Thread» το 1965 με συμπρωταγωνίστρια την Ανν Μπάνκροφτ ενώ στις επιτυχημένες ταινίες του ήταν και η «Ζούγκλα του μαυροπίνακα» του Ρίτσαρντ Μπρουκς πλάι στον Γκλεν Φορντ το 1955), κατάφερε να ανατρέψει τα δεδομένα ακόμα κι αν δεν του προσφέρθηκαν ρόλοι από το Χόλιγουντ λόγω χρώματος. 

 

Όπως έγραψαν οι New York Times στον Πουατιέ θα μπορούσε να είχε προσφερθεί ο ρόλος στο «Cool Hand Luke» που είχε παίξει ο Πολ Νιούμαν, ο ρόλος στο «Μπούλιτ» που υποδύθηκε ο Στιβ ΜακΚουίν, στον "Πρωτάρη - The Graduate" που έκανε ο Ντάστιν Χόφμαν ή ένας από τους ρόλους στο «Butch Cassidy and the Sundance kid – Οι Δύο Ληστές».

 

Οι σινεφίλ θα θυμόμαστε πάντα την κινηματογραφική του αύρα και μακάρι κάποιο τηλεοπτικό κανάλι να προβάλλει τις επόμενες μέρες μία από τις ταινίες του.

Κείμενο: ΤΑΚΗΣ Γ. ΜΑΡΤΑΤΟΣ - Το άρθρο πρωτογράφτηκε και πρωτοανέβηκε στο ενημερωτικό portal thebest.gr