Όλα όσα είπε με περισσή ειλικρίνεια ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ στη συζήτηση που είχε στο Μαρακές - Εμφανίζεται και σε 2 φιλμ που θα προβληθούν στο ερχόμενο Φεστιβάλ του Σάντανς τον Ιανουάριο του 2020

Όπως γράφει το Αμερικάνικο σάιτ collider.com, αν και ο Ρέντφορντ τους τελευταίους μήνες έχει αποσυρθεί, θα τον δούμε στο ντοκιμαντέρ για τη Νάταλι Γουντ & στην ταινία "Omniboat A Fast Boat Fantasia" 

O σπουδαίος Αμερικανός ηθοποιός, σκηνοθέτης και παραγωγός Ρόμπερτ Ρέντφορντ ήταν πριν λίγο καιρό στο εξωτικό Μαρακές, στο Μαρόκο όπου και τιμήθηκε από το εκεί Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ σε μία αποθεωτική για τον ίδιο ατμόσφαιρα.

Το σάιτ collider.com σε μία ενδιαφέρουσα ανάρτηση του στις 16 Δεκεμβρίου 2019, δέκα περίπου μέρες μετά τη βράβευση του Ρέντφορντ στο Μαρακές, ανήρτησε αναλυτικά όλα όσα είπε ο 83χρονος Αμερικανός καλλιτέχνης στη διάρκεια συζήτησης που είχε στο Φεστιβάλ την επόμενη μέρα, το Σάββατο 7/12. 

H φωτ. είναι της Fox Searchlight, από τα γυρίσματα του περσινού φιλμ "Ο Κύριος και το όπλο" του Ντέιβιντ Λόουερι.

Άξιο αναφοράς είναι το γεγονός πως ο πάντα γοητευτικός σταρ που ζει σχεδόν μόνιμα στη Γιούτα όπου κάθε Γενάρη λαμβάνει χώρα 35 χρόνια το Φεστιβάλ Ανεξάρτητου Κινηματογράφου του Σάντανς – Sundance, θα έχει στο ερχόμενο Φεστιβάλ του Σάντανς (από 23/1 έως 2/2/2020) διπλή παρουσία καθώς θα τον δούμε σε 2 φιλμ που θα παρουσιαστούν, το ντοκιμαντέρ «Natalie Wood: What Remains behind» σε σκηνοθεσία της κόρης της αξέχαστης ηθοποιού, Natasha Gregson Wagner που είναι επίσης ηθοποιός καθώς και στο κωμικό φιλμ με θέμα το Μαιάμι «Omniboat: A Fast Boat Fantasia» που όπως διαβάσαμε, είναι ένα συλλογικό φιλμ όπου 15 σκηνοθέτες, ανάμεσα τους και ο 28χρονος εγγονός του Ρέντφορντ, Ντίλαν με επίκεντρο ένα καράβι, αφηγούνται ιστορίες, συχνά σουρεαλιστικές γύρω από το κοσμοπολίτικο Μαϊάμι.

Φωτ. από το ντοκιμαντέρ του HBO για τη Νάταλι Γουντ, με την οποία ο Ρέντφορντ ήταν πολύ καλός φίλος στα 60ς και 70ς.

Ο Ρέντφορντ όπως θυμίζει το collider, ουσιαστικά τους τελευταίους μήνες έχει αποσυρθεί μετά και τη δήλωση του ότι «συνταξιοδοτείται» από την ηθοποιία, ωστόσο μόνο χαρά μας δίνει η διπλή αυτή εμφάνιση του μπροστά στο φακό μέσα από τις 2 προαναφερθείσες ταινίες που θα παιχθούν στο ερχόμενο Φεστιβάλ του Σάντανς.
Επίσης όπως υπογράμμισε και στο Φεστιβάλ του Μαρακές, θα είναι ο παραγωγός σε μία ταινία για τον θεωρητικό φυσικό Ρόμπερτ Οπενχάιμερ, τον δημιουργό της πρώτης ατομικής βόμβας (αρχικά είχε πει πως θα την σκηνοθετούσε).

Στη συζήτηση ο Ρέντφορντ ήταν πολύ ανοιχτός ανοικτός και ειλικρινής και μίλησε για την καριέρα του, το Σάντανς και τον Πολ Νιούμαν και πόσο αλήθεια τον είχε στηρίξει ο αξέχαστος γαλανομάτης σούπερ σταρ στο να παίξει στους «Δύο Ληστές» του Τζορτζ Ρόι Χιλ.

Μεταξύ άλλων ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ είπε πως η 1^η ταινία που είδε ποτέ ήταν ως παιδί την περίοδο του 2^ου Παγκοσμίου Πολέμου, ένα φιλμ της Ντίσνει. 

Υπέροχος στο φιλμ του 1984 "Ο Καλύτερος - The Natural" όπου υποδύθηκε έναν παίκτη του μπέιζπολ, τον Ρόι Χομπς.

Στο ερώτημα γιατί έγινε ηθοποιός, απήντησε: «Η ιδέα να γίνω ηθοποιός είχε να κάνει με μία αίσθηση ελευθερίας. Ήσουν ελεύθερος να υποδύεσαι τον καθένα αρκεί να έδινες προσοχή & να παρατηρούσες τους ανθρώπους γύρω σου».
Στο ερώτημα για τα 50 και πλέον χρόνια πορείας του στο σινεμά, είπε εντυπωσιασμένος, «50 χρόνια, είναι πολλά, πρέπει να το σκεφτώ. Πάντα μου άρεσε να κοιτάζω μπροστά έτσι δεν είχα χρόνο να σκέφτομαι το παρελθόν εκτός αν υπήρχε μία αξία από τα παλιά για να την ξαναφέρω σε μία ιστορία μου».

Ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ μίλησε για πολλά, για το πόσο λάτρευε τον F. Scott Fitzgerald και τη χαρά που είχε να παίξει το ’74 στο σινεμά τον «Υπέροχο Γκάτσμπι» ενώ ως αγαπημένους του συγγραφείς ξεχώρισε ακόμα τον Χέμινγουει καθώς και τον J.D.Salinger.

Όσο για την ενασχόληση του με τη σκηνοθεσία (έχει υπογράψει 9 ταινίες) είπε πως περνώντας στη σκηνοθεσία το ’80 με το “Ordinary People”, αυτό είχε περισσότερο να κάνει για το ίδιο, με το θέμα του ελέγχου της δουλειάς του. Όπως είπε, είχε συνεργαστεί ως ηθοποιός με μερικούς έξοχους σκηνοθέτες και με κάποιους όχι και τόσο και ένιωθε πως υπήρχε ένα τμήμα του εαυτού του που είχε μείνει αχρησιμοποίητο και ανεκμετάλλευτο. 

«Νομίζω πως σκηνοθετώντας έγινε σιγά σιγά ευκολότερο μιας και νέος, ήμουν ζωγράφος πριν γίνω ηθοποιός. Ταξίδευα τότε στα 19, 20 μου χρόνια στην Ευρώπη, καθόμουν στα μπαρ και τα καφέ με ένα μπλοκ σχεδίων και παρατηρώντας τους ανθρώπους γύρω μου, σχεδίαζα και ζωγράφιζα. Αυτά τα σχέδια μου κράτησαν συντροφιά και τώρα που κατά κάποιο τρόπο αποσύρομαι από τον κινηματογράφο, ζωγραφίζω όσο ποτέ άλλοτε», είπε τέλος στο Μαρακές.

Επιμέλεια κειμένου: ΤΑΚΗΣ Γ. ΜΑΡΤΑΤΟΣ -Μέλος ΕΣΗΕΠΗΝ