Με αφορμή τα 50 χρόνια που συμπληρώθηκαν από το σκάνδαλο Γουότεργκειτ, η εφημερίδα που το αποκάλυψε The Washington Post θυμήθηκε σ' ένα αναλυτικό κείμενο πως δημιουργήθηκε αμέσως μετά η θρυλική ταινία
Πενήντα χρόνια συμπληρώθηκαν από το ξέσπασμα του σκανδάλου Watergate που συγκλόνισε την κοινωνία και την πολιτική σκηνή της Αμερικής καθώς τον Αύγουστο του 1974 οδήγησε μετά τις συνεχείς αποκαλύψεις στην παραίτηση του Προέδρου Ρίτσαρντ Νίξον. Καθοριστικό ρόλο στην αποκάλυψη του τεράστιου αυτού σκανδάλου έπαιξε η μάχιμη πραγματικά, ερευνητική δημοσιογραφική δουλειά δύο νέων τότε ρεπόρτερ της εφημερίδας The Washington Post, του Μπομπ Γούντγουορντ και του Καρλ Μπερνστάιν που αξίζει να σημειωθεί πως σε όλη τη διάρκεια της έρευνας τους και κατά τη συνεχή δημοσίευση άρθρων τους, είχαν πάντα την στήριξη και εμπιστοσύνη της διεύθυνσης σύνταξης και της ιδιοκτησίας της εφημερίδας.
Τον Απρίλιο του 1974, όπως γράφει σ’ ένα απίστευτο και εξαιρετικά αναλυτικό άρθρο της η Ann Hornaday στην The Washington Post, ο Αμερικανός ηθοποιός Ρόμπερτ Ρέντφορντ, πολιτικά σκεπτόμενος και ανήσυχος από τότε, προέβη σε μία ενέργεια με ρίσκο που εξέπληξε πολλούς. Ο Ρέντφορντ στο απόγειο της δόξας του τότε, αγόρασε λίγους μήνες προτού οι δύο δημοσιογράφοι Γούντγουορντ και Μπερνστάιν ολοκληρώσουν και κυκλοφορήσουν το βιβλίο τους “All the President’s Men” που έγινε μπεστ σέλερ, τα κινηματογραφικά δικαιώματα για 450,000 δολάρια. Όλα τα υπόλοιπα είναι ιστορία.
Η ταινία σε σκηνοθεσία Άλαν Τζέι Πάκουλα (στη φωτ. με τους δύο σούπερ σταρ του φιλμ) βγήκε στους Αμερικανικούς κινηματογράφους στις 4 Απριλίου του 1976 και είχε μεγάλη αποδοχή και επιτυχία. Ο μέσος όρος της στο rotten tomatoes είναι 94%. Προτάθηκε για 8 βραβεία Όσκαρ, μεταξύ των οποίων και για καλύτερη ταινία και σκηνοθεσία και κέρδισε τα Όσκαρ του καλύτερου διασκευασμένου σεναρίου για τη δουλειά του Γουίλιαμ Γκόλντμαν, του β’ ανδρικού ρόλου – Τζέισον Ρόμπαρντς, της καλλιτεχνικής διεύθυνσης – σκηνικά (George C. Jenkins και George Gaines) και του Ήχου.
Ο Ρέντφορντ που ήταν και παραγωγός στο φιλμ, έπαιξε τον Μπομπ Γούντγουορντ και ο Ντάστιν Χόφμαν τον Καρλ Μπερνστάιν. Λέγεται πως ο ένας είχε μάθει και τις ατάκες του άλλου και στην κυριολεξία αλληλοσυμπληρώνονταν.
*Το σκίτσο είναι της Rebecca Hendin για το άρθρο της εφημερίδας The Washington Post (εικονίζονται εκτός των Ρέντφορντ και Χόφμαν, ο Τζέισον Ρόμπαρντς και η Τζέιν Αλεξάντερ).
Μία κορυφαία ταινία για μία κορυφαία στιγμή της μάχιμης δημοσιογραφίας που αφορούσε σ’ ένα πολιτικό σκάνδαλο που μισό αιώνα μετά ταλανίζει ακόμα τα μυαλά των Αμερικανών ενώ όπως έγραψε το ΒΗΜΑgazino στο τεύχος της περασμένης Κυριακής 12/6/2022 που είχε εξώφυλλο το θέμα, ακόμη και σήμερα δεν είναι ξεκάθαρο ποιος ακριβώς από τους πλέον στενούς συνεργάτες του Νίξον έδωσε την εντολή για τη διάρρηξη στα γραφεία των Δημοκρατικών, εις γνώση βέβαια του Προέδρου!
Η θρυλική πλέον ταινία που έκανε και μόδα το επάγγελμα – λειτούργημα του δημοσιογράφου έκτοτε, είχε μεγάλη εμπορική επιτυχία φτάνοντας τα 71 εκατ. δολάρια σε εισπράξεις.
Κείμενο: ΤΑΚΗΣ Γ. ΜΑΡΤΑΤΟΣ - δημοσιογράφος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου