Οι περισσότεροι τον θυμούνται ως αυτοκαταστροφικό ροκ σταρ στο "Ένα Αστέρι γεννιέται" πλάι στην Μπάρμπρα Στρέιζαντ και στην μεγαλειώδη πλην αποτυχημένη εμπορικά "Πύλη της Δύσης" του Μ. Τσιμίνο
Ιδιαίτερη λύπη και θλίψη σκόρπισε η είδηση του θανάτου του σπουδαίου Αμερικανού ηθοποιού και τραγουδιστή της κάντρι, βραβευμένου με Γκράμι και Χρυσή Σφαίρα, Kris Kristofferson – Κρις Κριστόφερσον στα 88 του χρόνια.
Ήταν γεννημένος στις 22 Ιουνίου του 1936 στην περιοχή Μπράουνσβιλ του Τέξας & έφυγε από τη ζωή το Σάββατο 28-9-2024 στη Χαβάη.
Γιος αξιωματικού της αεροπορίας, ο Κριστόφερσον που ήταν ιδιαίτερα αθλητικός στα νιάτα του, διετέλεσε για ένα μικρό διάστημα πιλότος, ωστόσο έμελλε να τον κερδίσει το τραγούδι και η ηθοποιία.
Όλα άρχισαν στα τέλη του ’60 όταν το τραγούδι του με τίτλο Sunday Mornin’ Comin’ Down το ερμήνευσε και το έκανε επιτυχία ο θρύλος Τζόνι Κας. Την ίδια περίοδο τραγούδι γραμμένο από τον Κριστόφερσον είπε και η Τζάνις Τζόπλιν. Όπως διαβάσαμε, ο εκλιπών Κριστόφερσον είχε ενταχθεί στο Songwriters Hall of Fame το 1985 και στο Country Music Hall of Fame το 2004.
Ο Κρις Κριστόφερσον έκανε το κινηματογραφικό του ντεμπούτο ως ηθοποιός στην δραματική ταινία «Το τελευταίο γύρισμα - The Last Movie» που σκηνοθέτησε ο Ντένις Χόπερ και έπαιξε ο ίδιος και ο Πίτερ Φόντα το 1971.
Ακολούθησαν το «Cisco Pike», δραματική ταινία του 1972 σε σκηνοθεσία του Bill L. Norton, από την Columbia Pictures όπου ο Κριστόφερσον έπαιξε με τον Τζιν Χάκμαν και την Κάρεν Μπλακ. Στο «Cisco Pike» υποδύθηκε έναν μουσικό του Λος Άντζελες και έμπορο ναρκωτικών (μαριχουάνας) που δούλευε μαζί με έναν διεφθαρμένο αστυνομικό (Τζιν Χάκμαν). Η συγκεκριμένη ταινία χρησιμοποίησε επίσης πολλά τραγούδια του Κριστόφερσον στο soundtrack της.
Κομβική ήταν η συνεργασία του με τον σπουδαίο Αμερικανό σκηνοθέτη Σαμ Πέκινπα σε τουλάχιστον 3 ταινίες του που μάλιστα θεωρούνται και εκ των κορυφαίων της ανήσυχης δεκαετίας του ’70. Η 1η τους συνεργασία ήταν στο γουέστερν του 1973 «Pat Garett and Billy The Kid» με τον Κριστόφερσον να χαρίζει μία χαλαρή, ταιριαστή με το πνεύμα των χίπις, ερμηνεία στο ρόλο του θρυλικού παράνομου της Δύσης, Billy The Kid.
Ο Κριστόφερσον στην συγκεκριμένη ταινία συμπρωταγωνίστησε με τον Τζέιμς Κόμπουρν (πάνω φωτ.).
Ακολούθησε πάντα σε σκηνοθεσία του Πέκινπα, το 1974 η ταινία «Bring me the head of Alfredo Garcia» και το 1978, το φιλμ «Κονβόι: Άγρια Σύγκρουση» όπου ο Kris Kristofferson ως φορτηγατζής επαναστάτης, συμπρωταγωνίστησε με την Ali MacGraw και τον Ernest Borgnine.
Ο Κριστόφερσον ήταν γεγονός, από τα μεγάλα ονόματα των 70ς, ένας γοητευτικός στην όψη ηθοποιός με ωραία, χαρισματική φωνή και κέρδισε την προσοχή των θεατών, ανδρών και γυναικών.
Ξεχώρισε και πλάι στην Έλεν Μπέρστιν στο αρκετά καλό φιλμ «Alice Doesn't Live Here Anymore» (1974) του Μάρτιν Σκορσέζε ενώ παρότι αισθανόταν ανασφαλής ως προς τις υποκριτικές του ικανότητες όπως έγραψε η Μπάρμπρα Στρέιζαντ στο βιβλίο «My Name is Barbra», ήταν υπέροχος ως αυτοκαταστροφικός ροκ σταρ στο ριμέικ του «A Star is Born» σε σκηνοθεσία Φρανκ Πίρσον το 1976 στο πλάι της ακαταμάχητης και σαρωτικής Στρέιζαντ. Αποτέλεσμα ο Κριστόφερσον να κερδίσει Χρυσή Σφαίρα α’ ανδρικής ερμηνείας ενώ είχε και ιδιαίτερη συμβολή στο σάουντρακ του φιλμ ερμηνεύοντας τουλάχιστον πέντε τραγούδια.
Στο δίσκο βινυλίου του «Α Star is Born» συμπεριλαμβάνεται και ντουέτο του με την Στρέιζαντ στο «Evergreen», κομμάτι που έγραψε τη μουσική η Μπάρμπρα και κέρδισε στην απονομή το Όσκαρ καλύτερου τραγουδιού. Η ταινία περιείχε και μία εντυπωσιακή σκηνή γυρισμένη στην έρημο της Αριζόνα όπου οι Στρέιζαντ και Κριστόφερσον έδιναν μία μεγάλη live συναυλία με κοινό που έφτανε σε αριθμό τους 70.000!
Η Στρέιζαντ γράφει στο βιβλίο της ότι ο ρόλος στην ταινία ταίριαζε πολύ στον Κριστόφερσον ενώ περιέγραψε και την 1η φορά που τον είδε, αρχές των 70ς να τραγουδά σε έναν χώρο ονόματι Τroubadour. Ήταν γοητευτικός, με μούσι και ξυπόλητος και πολύ σέξι, έτσι τον περιγράφει η μεγάλη ντίβα στο βιβλίο της.
*Με την Ιζαμπέλ Ιπέρ σε σκηνή της ταινίας "Η Πύλη της Δύσης" του 1980.
Ο Κριστόφερσον που το 1980 έπαιξε στο πολυσυζητημένο και παταγώδη αποτυχία στην εποχή του, μεγαλειώδες φιλμ του Μάικλ Τσιμίνο «Η Πύλη της Δύσης – Heaven’s Gate», κρατώντας το ρόλο του ιδεαλιστή Τζέιμς Άβεριλ στο Γουαιμόμινγκ του 1890, είδε τη μετέπειτα πορεία του στο σινεμά να χάνει τον προσανατολισμό της.
Aκόμα συνεργάστηκε με την σούπερ σταρ Τζέιν Φόντα στο πολιτικό δράμα σε σκηνοθεσία Alan J. Pakula, «Rollover» το 1982 που δεν είχε ιδιαίτερη επιτυχία.
Νεότερος είχε αντιμετωπίσει και προβλήματα με το αλκοόλ που ευτυχώς ξεπέρασε.
Τη δεκαετία του ΄90 έπαιξε στο «Lone Star» του ανεξάρτητου σκηνοθέτη Τζον Σέιλς & στο δραματικό φιλμ «A Soldier's Daughter Never Cries» του Τζέιμς Άιβορι το 1998 όπου συμπρωταγωνίστησε με την Λίλι Σομπιέσκι και την Μπάρμπαρα Χέρσει, καθώς και στο “Blade, Σκοτεινή δύναμη” σε σκηνοθεσία Στίβεν Νόρινγκτον πλάι στον Γουέσλει Σνάιπς. Ακόμα το 2001 έπαιξε στην ταινία «Ο Πλανήτης των Πιθήκων» σε σκηνοθεσία του Τιμ Μπάρτον πλάι στον Μαρκ Γουόλμπεργκ. Η τελευταία του εμφάνιση στο σινεμά ήταν το 2018 στο μουσικό βιογραφικό φιλμ σε σκηνοθεσία του Ίθαν Χοκ, "Blaze".
Από τις καλές του στιγμές ήταν και στο «Stagecoach» γουέστερν τηλεταινία του 1986, όπου έπαιξε μαζί με τον ηθοποιό και τραγουδιστή της κάντρι, Γουίλι Νέλσον.
Το 2016, ένας γιατρός διέγνωσε ότι ο Κριστόφερσον ήταν θετικός από τη νόσο του Lyme.
Παρά τα προβλήματα μνήμης, συνέχισε να κάνει περιοδείες και να παίζει σε συναυλίες μέχρι την αρχή της πανδημίας στις αρχές του 2020. Τον Φεβρουάριο του 2021 είχε γνωστοποιηθεί πως ο αποκαλούμενος «ποιητής» της μουσικής κάντρι, Κρις Κριστόφερσον αποσύρεται από τα καλλιτεχνικά πράγματα.
Από τις τελευταίες δημόσιες εμφανίσεις του, όπως διαβάσαμε στο flix.gr, ήταν στις δύο βραδιές του εορτασμού των 90ων γενεθλίων του Γουίλι Γουέλσον στο Hollywood Bowl το 2023, όπου τραγούδησε το «Loving Her Was Easier (Than Anything I'll Ever Do Again)» με την Ροζάν Κας την πρώτη βραδιά και το «Help Me Make It Through the Night» με τη Νόρα Τζόουνς τη δεύτερη.
Να προσθέσουμε πως ο θρύλος της μουσικής Μπομπ Ντίλαν που είχε επίσης παίξει στο «Pat Garett and Billy The Kid», εκτιμούσε πολύ τον Κριστόφερσον.
Είναι σίγουρα μία μεγάλη απώλεια ωστόσο μας μένουν οι ερμηνείες του, τα μπλε, εκφραστικά του μάτια και η ευαισθησία του που κρυβόταν πίσω από τα κάπως τραχιά χαρακτηριστικά του.
*Για έναν συναισθηματικό, ευάλωτο και σπουδαίο καλλιτέχνη και μεγάλο σταρ τόσο στο Nashville όσο και στο Hollywood που αποσύρθηκε τοι 2021 μετά από μία καριέρα που διήρκησε 6 δεκαετίες, έκανε λόγο η εφημερίδα The Guardian στο εκτενές δημοσίευμα της για τον Kris Kristofferson.
Κείμενο: ΤΑΚΗΣ Γ. ΜΑΡΤΑΤΟΣ – Το άρθρο πρωτοαναρτήθηκε από τον γράφοντα στο portal thebest.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου