Πάτρα – Odeon Veso Mare: Ο Φρέντι Μέρκιουρι είναι εδώ με τη μορφή του Ράμι Μάλεκ, «ροκάρει» και συγκινεί

Εξαιρετική η αναπαράσταση της εμφάνισης των Queen στο Live Aid το 1985 –Η ταινία ήδη κάνει διεθνή επιτυχία, με ιδιαίτερη απήχηση σε ΗΠΑ, Αγγλία, Γαλλία και Γερμανία

Η 2^η μουσικού περιεχομένου ταινία της φετινής σαιζόν, μετά το αρκετά καλό «Ένα Αστέρι γεννιέται» με την Lady Gaga, το «Bohemian Rhapsody» για τη ζωή του θρύλου Φρέντι Μέρκιουρι, ξεκίνησε να προβάλλεται από την περασμένη Πέμπτη 1/11 και στην Πάτρα, στα Odeon Veso Mare και είναι ένα φιλμ κάπως μεγαλούτσικο σε διάρκεια (2 ώρες και 14 λεπτά) που επιχειρεί και το πετυχαίνει σε μεγάλο βαθμό να παρουσιάσει την άνοδο στο μουσικό στερέωμα του Μέρκιουρι και των Queen, το απίστευτο ταλέντο του, τα τραγούδια του που έπιασαν τον παλμό του κοινού κινούμενα σε ροκ αλλά και ποπ ήχους, την εσωτερική του πάλη με την αμφισεξουαλικότητα του, τις καταχρήσεις και εν τέλει το Aids. 

Για τους μη καλά γνωρίζοντες, ήταν πραγματικά αποκαλυπτικό να βλέπεις τον Μέρκιουρι και την «οικογένεια» του, τα άλλα 3 μέλη της μπάντας των Queen που ξεκίνησαν στις αρχές του ’70, να τραγουδά στο περίφημο Live Aid (για την οικονομική στήριξη των παιδιών της Αιθιοπίας που πέθαιναν από ασιτία, στο κατάμεστο από 100.000 θεατές στάδιο του Γουέμπλει του Λονδίνου στις 13 Ιουλίου 1985) και στην κυριολεξία να τα δίνει όλα χορεύοντας και τραγουδώντας σαν να μην υπάρχει αύριο, όντας διαγνωσμένος με Aids και συνεπαίρνοντας το κοινό που τον αποθέωσε ενώ οι τηλεφωνικές γραμμές την ώρα που ο Μέρκιουρι ήταν στη σκηνή, είχαν πάρει φωτιά κάνοντας τον διοργανωτή Μπομπ Γκέντολφ να χαμογελάσει πλατιά.  Και να σκεφτεί κανείς ότι παρ’ ολίγο με υπαιτιότητα του υπευθύνου συνεργάτη – νέμεση του Μέρκιουρι, Πολ Πρέντερ (στο ρόλο ο Άλεν Λιτς), ο οποίος τον διέσυρε κατόπιν στον Τύπο βγάζοντας πιπεράτες λεπτομέρειες της προσωπικής ζωής του τραγουδιστή – περφόρμερ, ο Φρέντι Μέρκιουρι και οι Queen ίσως να μην εμφανίζονταν στο Live Aid όπου έγραψαν ιστορία με την εμφάνιση τους.

Σωστά η ταινία σε όλο το τελευταίο και καλύτερο κομμάτι της επικεντρώνεται στην πειστικότατη αναπαράσταση του Live Aid που συγκινεί το θεατή (ειδικά οι σημερινοί 40άρηδες και 50άρηδες θα ανακαλέσουν μνήμες ακούγοντας τραγούδια όπως το «Radio Gaga», το «Love of my life», «We are the champion», το «I want to break free» αλλά και στους τίτλους τέλους που έχουν και αυθεντικά πλάνα του Φρέντι Μέρκιουρι, το ανατριχιαστικό και καλύτερο ίσως τραγούδι του Μέρκιουρι, «Show must go on»).

Επίσης θα λέγαμε πως ο 37χρονος Ράμι Μάλεκ του τηλεοπτικού «Mr. Robot» ως Μέρκιουρι (με προσθήκη τεχνητών δοντιών στην πάνω γνάθο) που είναι μέσα στο ρόλο, ανεβάζει ταχύτητες και είναι απείρως καλύτερος υποδυόμενος τον γεμάτο πάθος περφόρμερ Φρέντι Μέρκιουρι την κορυφαία στιγμή του Live Aid και εδώ ίσως κριθεί η σοβαρή πιθανότητα να λάβει την 1^η του υποψηφιότητα για Όσκαρ α’ ανδρικού ρόλου μιας και κατά τη γνώμη μας στο πρώτο μέρος του φιλμ όσο κι αν οπτικά έχει όντως μεταμορφωθεί σε Μέρκιουρι, του ξεφεύγει μία κάπως επιδεικτική τάση στην ερμηνεία του σε βάρος της εσωτερικότητας του ρόλου.

Η ταινία, όπως διαβάσαμε, πέρασε και από σαράντα κύματα, με τον σκηνοθέτη Μπράιαν Σίνγκερ ν’ αποχωρεί…μυστηριωδώς 2 εβδομάδες πριν ολοκληρωθούν τα γυρίσματα και το τελικό «φινίρισμα» να το κάνει ο Βρετανός Ντέξτερ Φλέτσερ. Στο Αμερικανικό περιοδικό Entertainment Weekly ο Μάλεκ δήλωσε περήφανος για το τελικό αποτέλεσμα της ταινίας όπου αρωγοί από το ξεκίνημα της παραγωγής ήσαν τα μέλη των Queen, Roger Taylor (στο ρόλο ο Ben Hardy) & Brian May (τον υποδύεται στο φιλμ ο Gwilyn Lee). 

Πολύ καλή και η Λούσι Μπόιντον ως η Μέρι Όστιν, νεανικός έρωτας του Φρέντι Μέρκιουρι και πραγματική φίλη του έως το τέλος στις 24 Νοεμβρίου 1991 όταν ο leader των Queen πέθανε από πνευμονία λόγω επιπλοκών από το Aids.

Η ταινία συγκινεί και στο σημείο που ο Μέρκιουρι λίγο πριν το Live Aid συμφιλιώνεται με την Πακιστανικής καταγωγής οικογένεια του και ιδιαίτερα τον πατέρα του (η σορός του αποτεφρώθηκε σύμφωνα με την Ζωροαστρική θρησκευτική παράδοση της οικογένειας του) ενώ ο επιθετικός και αδηφάγος ρόλος του Τύπου & των μίντια που έψαχναν για σκάνδαλα από την θορυβώδη και συχνά προκλητική προσωπική ζωή του τραγουδιστή (οργιώδη πάρτι με ναρκωτικά, μεταμφιέσεις, κ.α.) δίνεται μάλλον μονόπλευρα και επιδερμικά.

Αντίθετα επιτυχημένα σχολιάζεται η στάση του executive  της δισκογραφικής EMI, Ray Foster (στο ρόλο ο εντελώς αγνώριστος από το μακιγιάζ Μάικλ Μάγιερς) που απέρριψε εν έτει 1975 το 6λεπτο κομμάτι με στοιχεία όπερας και πάθος αρχαίας τραγωδίας «Bohemian Rhapsody» μονολογώντας ότι σε 6 μήνες κανείς δεν θα θυμάται τους Queen. Το κομμάτι ξανακυκλοφόρησε το 1992 και πήγε στο ν. 1 των τσαρτ!

Μία ταινία εντέλει όχι μόνο για τους μουσικόφιλους (είδαμε θεατές στα Odeon Veso Mare στο τέλος της προβολής να σιγοτραγουδούν) που απογειώνεται στη σκηνή του Live Aid, που απλά θα μπορούσε να είναι μικρότερη σε διάρκεια, πιο τολμηρή και χωρίς όρια.

Η καταλληλότητα της για πάνω από 12 ετών πριν ακόμη μπούμε στην αίθουσα, είναι αλήθεια πως μας προβλημάτισε.

Να μην ξεχάσουμε και τον πολύ καλό Τομ Χολάντερ ως τον νομικό εκπρόσωπο των Queen & τον Άινταν Γκίλεν ως τον άνθρωπο που τους ανακάλυψε και ήταν μάνατζερ τους έως τις αρχές των 80ς.

Διανομή από την Odeon.

*Φωτ. των αυθεντικών Queen από το planetrock.com.

*Στο Αμερικάνικο boxoffice το περασμένο τριήμερο 2-4 Νοεμβρίου 2018 που η ταινία έκανε πρεμιέρα, «έσκισε», κατακτώντας την κορυφή με 50 εκατομμύρια δολάρια εισπράξεις ενώ έχει φτάσει και τα 92 εκατομμύρια δολάρια από την προβολή της στον υπόλοιπο κόσμο. Για παράδειγμα στο Ηνωμένο Βασίλειο όπου και βγήκε πρώτα το φιλμ στις 24 Οκτωβρίου, έχει σαρώσει με 26, 5 εκατομμύρια δολάρια εισπράξεις μέχρι στιγμής.

Το φιλμ φαίνεται να τα έχει πάει καλά και στη χώρα μας.

Πάντως γενικά στις κριτικές τα πράγματα είναι πιο μετριασμένα. Στο Rotten tomatoes η ταινία «Bohemian Phapsody» συγκεντρώνει 60% και στο πιο απαιτητικό metacritic 49%. Η βασική ένσταση πολλών κριτικών είχε να κάνει με το ερώτημα, πώς είναι δυνατόν να χωρέσεις σε μία mainstream ταινία όλο αυτό που ήταν και εξέπεμπε ο μποέμ και γεμάτος πάθος και τόλμη καλλιτέχνης όπως ήταν ο Φρέντι Μέρκιουρι, ένα πραγματικό φαινόμενο στην παγκόσμια ιστορία της ροκ μουσικής.

Επιμέλεια κειμένου: ΤΑΚΗΣ Γ. ΜΑΡΤΑΤΟΣ (Μέλος ΕΣΗΕΠΗΝ)