Ο Τζόελ Σουμάχερ που έφυγε στα 80 του χρόνια, είχε ξεκινήσει
κοντά στον Γούντι Άλεν και έκανε το σκηνοθετικό του ντεμπούτο το 1981 - Βοήθησε
την καριέρα πολλών μετέπειτα σταρ
Θλίψη και συγκίνηση προξένησε στους σινεφίλ η είδηση πως
έφυγε από τη ζωή στις 22 Ιουνίου 2020 στα 80 του χρόνια, ο Τζόελ Σουμάχερ, ο
οποίος από ενδυματολόγος έγινε σκηνοθέτης επιτυχημένων ταινιών όπως το
«St.Elmo's Fire» το 1985, «The Lost Boys – Τα Παιδιά της Νύχτας» το 1987 και
«Falling Down – Ξεχωριστή Μέρα» με τον Μάικλ Ντάγκλας το 1993. Επίσης είχε
σκηνοθετήσει και δύο φιλμ του δημοφιλούς franchise του «Batman», πέθανε σήμερα το πρωί στη Νέα Υόρκη μετά από
μια μακρόχρονη μάχη με τον καρκίνο. Ήταν 80 ετών.
Ο Τζόελ Σουμάχερ - Joel Schumacher ανέλαβε τα ηνία του
franchise «Batman» όταν ο Τιμ Μπάρτον αποχώρησε από τη κινηματογραφική σειρά
του στούντιο της Warner Bros. μετά από 2 εξαιρετικά επιτυχημένες ταινίες. Η
πρώτη ταινία του Σουμάχερ «Batman Forever – Μπάτμαν Για Πάντα» το 1995, με
πρωταγωνιστές τους Βαλ Κίλμερ που αντικατέστησε τον Μάικλ Κίτον, Τόμι Λι
Τζόουνς και Νικόλ Κίντμαν είχε εισπράξεις πάνω από 336 εκατομμύρια δολάρια
παγκοσμίως αλλά επικρίθηκε από πολλούς για τη συνύπαρξη δύο κακών ηρώων, έναν
από τους οποίους υποδύθηκε ο Τζιμ Κάρεϊ.
Η 2η και τελευταία ταινία του franchise σε σκηνοθεσία του
Σουμάχερ ήταν το 1997 το «Batman and Robin», με τον Τζορτζ Κλούνεϊ ως Batman
και τον Άρνολντ Σβαρτσενέγκερ ως κακό Mr. Freeze.
Το σκοτεινό όραμα που έφερε ο
Μπάρτον στις δύο πρώτες ταινίες της σειράς είχε εγκαταλειφθεί, γι’ αυτό που θα
μπορούσε να ονομαστεί camp, σύμφωνα με το Variety. Η ταινία έκανε εισπράξεις 238 εκατομμύρια
δολάρια, αλλά θεωρήθηκε ευρέως ως αποτυχία τόσο εμπορικά όσο και καλλιτεχνικά.
Μεταξύ των άλλων λαθών στην ταινία θεωρήθηκε η απόφαση του Σουμάχερ να
προσθέσει θηλές στη στολή του υπερήρωα. Ο ανοιχτά ομοφυλόφιλος Σουμάχερ
κατηγορήθηκε ότι εισήγαγε ομοερωτικά στοιχεία στη σχέση μεταξύ Batman και
Robin. Το 2006 ο Κλούνεϊ είχε πει στην Μπάρμπαρα Γουόλτερς ότι είχε υποδυθεί τον
Μπάτμαν ως γκέι.
Ο Τζόελ Σουμάχερ είχε μια παράξενη ικανότητα να αναγνωρίζει
νεαρά ταλέντα και επέλεξε τα μέλη της «The Brat Pack» (της ομάδας νεαρών
ηθοποιών που εμφανίζονταν μαζί σε νεανικές ταινίες τη δεκαετία του 1980), Ντέμι
Μουρ, Ρομπ Λόου, Εμίλιο Εστέβεζ, Άλι Σίντι, Τζουντ Νέλσον στην ταινία «St. Elmo's Fire -Το Μπαράκι του Σαν Έλμο» το
1985.
Ενίσχυσε επίσης την καριέρα άλλων νέων ηθοποιών όπως η
Τζούλια Ρόμπερτς (είχε συμπρωταγωνιστήσει με τον Κάμπελ Σκοτ στο κοινωνικό φιλμ
«Για Πάντα Νέοι - Dying Young» το 1991), Κίφερ Σάδερλαντ, Μάθιου ΜακΚόναχι και Κόλιν Φάρελ
(είχε πρωταγωνιστήσει στην πολεμική, δραματική ταινία «Tigerland - Ετοιμασία
πολέμου» το 2000), δίνοντάς τους εξέχοντες ρόλους στις ταινίες του.
Στην αρχή της καριέρας του στο Χόλιγουντ, ο Σουμάχερ που
είχε γεννηθεί στις 29 Αυγούστου του 1939 στη Νέα Υόρκη, στη γειτονιά του
Κουίνς, ήταν σχεδιαστής κοστουμιών στην ταινία του Γούντι Άλεν «Sleeper – Ο
Υπναράς» (1973) και «Blume in Love» του Πολ Μαζούρσκι (1973) και έγραψε το
σενάριο στα κινηματογραφικά έργα Sparkle (1976), Car Wash (1976) και The Wiz
(1978).
Ο Σουμάχερ ήταν μοναχοπαίδι. Ο πατέρας του, ο οποίος
εργαζόταν σε φαρμακείο, πέθανε όταν ο Σουμάχερ ήταν μόλις 4 ετών. Η μητέρα του,
που ήταν από τη Σουηδία, πέθανε επίσης όταν ήταν μικρός. «Όταν ήμουν επτά,
ήμουν πραγματικά έξω στους δρόμους», είπε σε συνέντευξη του 1999 στο περιοδικό
Venice. «Έκανα πραγματικά ότι λάθος μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος, εκτός από τη
δολοφονία κάποιου, ευχαριστώ τον Θεό. Γρήγορη οδήγηση, ναρκωτικά, ξέρετε. Είμαι
επιζών της δεκαετίας του '60 που έμεινε πολύ καιρό στο πάρτι» είχε πει.
Η φωτ. είναι από την ανάρτηση του Αθηναικού Πρακτορείου Ειδήσεων.
Ωστόσο, ο σκηνοθέτης είχε παραδεχθεί ότι ήταν νηφάλιος από
το 1992. Φοίτησε στη Σχολή Σχεδίου στο New School University και το Ινστιτούτο
Τεχνολογίας της Μόδας και για να πληρώσει τα δίδακτρα, σχεδίαζε ρούχα και
συσκευασίες για την εταιρεία Revlon και
εργαζόταν ως διακοσμητής βιτρίνας στο πολυκατάστημα του Bendel στη Νέα Υόρκη.
Μετακόμισε στο Λος Άντζελες και ήταν ο Γούντι Άλεν ο πρώτος
που τον ενθάρρυνε να γίνει σκηνοθέτης. Είχε συνεργαστεί στο ξεκίνημα του και με
τον Χέρμπερτ Ρος στο «The Last of Sheila» ενώ πραγματοποίησε το σκηνοθετικό του
ντεμπούτο με την ταινία «The Incredible Shrinking Woman» το 1981, μία κωμωδία
επιστημονικής φαντασίας με τη Λίλι Τόμπλιν και τον Νετ Μπίτι.
Η καριέρα του εκτοξεύτηκε με το Brat Pack των 80s και 2
τεράστιες εμπορικές επιτυχίες, το «Μπαράκι του Σαν Έλμο» (έπαιζαν οι Ρομπ Λόου,
Εμίλιο Εστέβεζ, Αλι Σίντι, Ντέμι Μουρ, Άντριου Μακάρθι) και το «The Lost Boys»
(Τζέισον Πάτρικ, Κίφερ Σάδερλαντ, Κόρει Φέλντμαν, Κόρει Χάιμ) ενώ μπήκε στη
δεκαετία του ‘90 με το υπερ-φιλόδοξο «Flatliners» του 1990 και πρωταγωνίστρια
την Τζούλια Ρόμπερτς που αγάπησε πολύ και τη σκηνοθέτησε και στο «Dying Young –
Για Πάντα Νέοι» το 1991.
Στο «Flatliners» είχαν επίσης παίξει οι Kiefer
Sutherland, Kevin Bacon,Όλιβερ Πλατ και William Baldwin. Το 1993 σκηνοθέτησε εκτός από το
«Falling Down» με τον Μάικλ Ντάγκλας και το «The Client» βασισμένο σε
μυθιστόρημα του Τζον Γκρίσαμ, με τους Μπραντ Ρένφρο, Σούζαν Σάραντον και τον
Τόμι Λι Τζόουνς.
Στις καλές του σκηνοθετικές στιγμές συγκαταλέγονται το
«Κανείς δεν Είναι Τέλεια – Flawless» του 1999 με τον Ρόμπερτ Ντε Νίρο και τον
Φίλιπ Σέιμορ Χόφμαν (την πιο προσωπική του και συνάμα τολμηρή για την εποχή
της, ταινία) αλλά και το «Tigerland», το «Phone Booth – Τηλε…φονικός θάλαμος» το
2003 με τον Κόλιν Φάρελ και το «The Phantom of the Opera» του Αντριου Λόιντ
Γούεμπερ που μετέφερε το 2004 ως ένα από τα μεγάλα του όνειρα, με πρωταγωνιστές
τον Τζέραρντ Μπάτλετ και την Έμμυ Ρόσουμ.
Το 1996 σκηνοθέτησε την Σάντρα Μπούλοκ και τον Μάθιου Μακόναχι
στην «Ετυμηγορία – A Time to Kill» και το 2003 την Κέιτ Μπλάνσετ στο φιλμ
«Βερόνικα Γκέριν: Θανάσιμη αποκάλυψη» όπου η Μπλάνσετ υποδύθηκε ένα υπαρκτό
πρόσωπο, την Ιρλανδή μάχιμη δημοσιογράφο που δολοφονήθηκε μετά τα αποκαλυπτικά
ρεπορτάζ που έκανε.
Από τις αμφιλεγόμενες όσο και τολμηρές ταινίες του ήταν και
το «Οκτώ χιλιοστά» το 1999 με τον Νίκολας Κέιτζ. Ο Τζόελ Σουμάχερ πέθανε στα 80
του χρόνια στη Νέα Υόρκη μετά από μεγάλη μάχη που έδινε με τον καρκίνο. Η
τελευταία του σκηνοθεσία ήταν ορισμένα επεισόδια του «House of Cards» που του
εμπιστεύτηκε ο προσωπικός του φίλος, σκηνοθέτης Ντέιβιντ Φίντσερ.
Το 2002 είχε
σκηνοθετήσει και την χιουμοριστική περιπέτεια «Κακές παρέες – Bad Company» με
τον Άντονι Χόπκινς και τον Κρις Ροκ και το 2011 σκηνοθέτησε το θρίλερ
«Τrespass» με τον Νίκολας Κέιτζ και την Νικόλ Κίντμαν.
«Με ρωτάνε καμιά φορά αν υπάρχει ομοφοβία στο Χόλιγουντ.
Υπάρχει ομοφοβία παντού στον Πλανήτη Γη, όπως υπάρχει ρατσισμός, σεξισμός,
αντισημιτισμός. Η διαφορά στο χώρο του θεάματος είναι πως αν καταφέρεις να τους
δώσεις χρήματα, οι άνθρωποι δεν νοιάζονται τι κάνεις. Δεν τους νοιάζει αν…
πηδάς βίσωνες στη μέση του δρόμου. Σχεδόν θα σου αγοράσουν ένα βίσωνα», είχε
πει με μία δόση καυστικού χιούμορ.
*Στη φωτ. με τον γοητευτικό Ιρλανδό ηθοποιό Κόλιν Φάρελ.
Γενικά ο Σουμάχερ υπήρξε ένας αρκετά παραγωγικός σκηνοθέτης
και συνεργάστηκε με μεγάλα ονόματα καταφέρνοντας όπως προείπαμε να φτιάξει
καριέρες σε πολλούς απ’ αυτούς.
Πολλές από τις ταινίες του είχαν προβληθεί και στην Πάτρα.
O Mochael Douglas στην πολύ καλή κοινωνική περιπέτεια "Falling Down" του 1993.
*Για το άρθρο χρησιμοποιήσαμε πληροφορίες από το ΑΠΕ και το
flix.gr
Επιμέλεια: Τ. ΜΑΡΤΑΤΟΣ (Το άρθρο πρωτοαναρτήθηκε στο thebest.gr)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου